Mini - 1 - Sex Verhalen

Mini - 1

... service-boekje.

“Jij bent eerste eigenaar van die Mini… de auto is altijd bij een merkdealer onderhouden, zie ik.” Ze knikte. “En keurig op tijd zijn beurten gehad… nog geen twee jaar oud… Dan zou je garantie moeten hebben op bepaalde onderdelen. Een startmotor is geen ding wat binnen twee jaar kapot mag gaan. Volgens mij kun je een beroep doen op garantie, in ieder geval voor de kosten van de startmotor zelf, misschien, heel misschien ook wel op de reparatiekosten. Ik ga je niet bij maken met een dooie mus, maar morgen, voordat je de garage belt, moet je de garantiebepalingen maar eens goed doorspitten. Dat zou serieus geld kunnen schelen.”

Ik keek naar een gezicht wat binnen een minuut van huilen richting verbazing was gegaan. De traansporen waren nog zichtbaar, maar haar ogen stonden blij. “Kees, dank je wel! Hoe kan ik…” Ik kapte dat meteen af. “Niet. Zoals ik al zei: ik ga je niet bij maken met een dooie mus. Als je een bonafide garage hebt, zullen ze daar spontaan mee komen, en anders was jij er zelf wel achter gekomen als je de regeltjes door had gelezen. Want dat zou je morgenochtend toch al hebben gedaan, denk ik. Nu heb ik je alleen maar een slechte nacht bespaard, verder niks. Geef me nog maar een mok van dat anti-slaapmiddel, daarna ga ik zuidwaarts.”

Joline stond op, pakte mijn mok en liep vlak langs me heen naar de keuken, haar mooie heupen wiegend. Ik rook een vleug parfum. Ze knielde even om iets uit een kastje te halen en haar rok kroop wat op. Ze ...

... betrapte me tijdens het kijken en glimlachte. Toen ze terugkwam, ging ze naast me op de leuning van de bank zitten en gaf ze me een zoen op mijn haren. “Je bent een lieverd. Zo ben ik er slechts weinig tegen gekomen. Ik hou je op de hoogte van de uitkomst van morgen.”

Ze kwam mij te dichtbij; ik voelde haar panty de rug van mijn hand strelen en een heup raakte mijn schouder. Ik rook weer haar lichte parfum. Snel trok ik m’n hand van de leuning af, maar niet zonder de warmte van haar been te voelen. Alarm! Wegwezen, of je gaat domme dingen doen, Kees!

Ik pakte de mok en stond op. “Nog even van het uitzicht genieten hier… Kijk, daar komt er weer een!” Een vliegtuig steeg op en heel even leek het of de landingslichten recht in de flat schenen. Toen trok de piloot op en verdween de kist met huilende motoren in de wolken. Het was een C130 Hercules. Het geluid van die motoren zou ik nooit meer vergeten.

Binnen een tiende van een seconde was ik weer terug op het vliegveld van Tarin Kowt, Afghanistan. De emotie knalde naar binnen en ik voelde m’n ogen weer branden. Zeven jaar geleden ondertussen en nóg… Verdomme!! In gedachten hoorde ik weer ‘Amazing Grace’ spelen op een paar bagpipes en een bugel. Twee rijen militairen die de eregroet brengen, met daar tussenin zes man die een kist dragen met de Nederlandse vlag erop…

Zes man in “langzame pas” marcherend en draaiend voor de oprijplaten van de C130… De commandant er achter, zachtjes de bevelen gevend... Om even later er ...