Mini - 1 - Sex Verhalen

Mini - 1

... horloge. “In feite is het al veel te laat voor koffie; we zouden nu aan de wijn of een borrel moeten zitten.” “Tja, dat zou gekund hebben, ware het niet dat ik absoluut geen alcohol drink als ik binnen tien uur moet rijden. Dus een bak koffie: prima. Die borrel wacht thuis wel op me.”

Ik nam een slok koffie: die was goed. Lekker sterk en voldoende suiker. Zou ik nodig hebben op de terugweg. Joline nam tegenover me plaats en sloeg haar benen over elkaar. Ik moest moeite doen om er niet naar te kijken en me op haar gezicht te concentreren. “Nou, daar zit ik dan. Gered door een prins op een wit paard, maar met een auto die grondig stuk is.” Ik nam nog een slok, om even na te denken over het juiste antwoord.

“Ik begrijp dat het wat moeilijk zichtbaar was in het donker, maar mijn auto is toch echt donkerblauw. En jouw auto is niet, zoals je zo mooi zegt “grondig stuk”; er moet waarschijnlijk alleen een nieuwe startmotor in. Dat kost weliswaar geld, maar ook weer geen kapitalen. Ik denk dat een gereviseerde startmotor zo’n 150 euro kost; dan moet de ouwe er uit en de nieuwe erin, dat duurt een uurtje, dan nog de bekende kosten zoals milieubijdrage, BTW, vermakelijkheidsbelasting, gebruik gereedschap enzovoorts… Alles bij elkaar zal het ongeveer 300 tot 350 euro kosten. En ja, daar kun je een maand van eten, dus is het wel serieus geld. Maar ook geen wereldramp.”

Haar gezicht werd somber. “Nou, daar gaat m’n spaargeld van de afgelopen twee maanden… Verdomme!” Ik ...

... zag tranen opwellen. “Kom op Joline, je hebt toch een goeie baan als receptioniste?”

Ze keek op. “Ja, de baan is op zich goed, alleen…” Ze stokte even en barstte toen uit: “…Het is een hele andere manier van leven! Ik kom uit een welgesteld gezin. Thuis was er altijd een overvloed aan geld, mijn ouders hebben allebei een academische baan. Tijdens mijn studie kreeg ik een royale toelage van m’n ouders. De auto heb ik van hen gekregen toen ik m’n Bachelor haalde.

Maar een aantal maanden geleden wilde ik gaan samenwonen met mijn ex-vriend. Dat vonden m’n ouders maar niks en stelden me voor de keuze: óf mijn vriend de bons geven, óf ik moest het zelf maar uitzoeken en hun financiële ondersteuning hield op. En ik, met m’n eigenwijze stomme kop, bleef bij die hufter die binnen een week lag te wippen met m’n nu ex-vriendin. De reden? “Omdat zij haar benen wél open doet.”

Ik heb hen opgesloten in haar kamer, m’n waardevolle spullen in een koffer gepropt en ben gevlucht. Gelukkig werkte ik toen al als receptioniste en had dus een vast inkomen.

Ik heb een maand kunnen onderduiken bij een studiegenoot voordat ik dit flatje kon huren. Maar ik ben nu veel geld kwijt aan woon-werkverkeer. En dan komt dit er nog een keertje bij… Verdomme!”

Ze stond op, pakte een zakdoek en snoot haar neus. “En nu zit ik bij jou uit te janken. Het moet niet veel gekker worden…” “Mag ik je autopapieren eens zien?” Ze wees op tafel, waar het mapje lag. Aandachtig bladerde ik door het ...