Mini - 1 - Sex Verhalen

Mini - 1

... Ik keek haar even aan. “Sorry. Ik ben niet van steen en een stel uiterst fraaie damesbenen kan ik niet negeren.’De man is geen aardappel’, zou Toon Kortooms gezegd hebben.”

Ze legde haar hand op mijn arm. “Dat mag, is niet erg. Je bent een heer. Ik heb het wel eens anders meegemaakt…” Haar stem stierf weg. Ik keek snel opzij, en zag haar ogen peinzen. Gelukkig draaiden we snel daarna een parkeerplaats op. Auto uit, hal in, vier trappen op, ze deed de deur open en we stonden in een klein, spaarzaam gemeubileerd flatje.

“We zijn er! Koffie over tien minuten. Ga zitten en maak het jezelf gemakkelijk.” Een halletje met vier deuren: toilet annex badkamer, woonkamer/keuken en waarschijnlijk 2 slaapkamers. Ze hing haar jas en vest aan twee schroeven in de muur. Een mooie witte blouse kwam daaronder vandaan, waar vaag de contouren van een BHtje te zien waren.

Ik liep de woonkamer in. Weinig meubels, en de meubels die er stonden vertoonden duidelijk gebruikssporen. Wél een mooi uitzicht over de weilanden met in de verte Schiphol. Ik zag een vliegtuig opstijgen vanaf de Aalsmeerbaan; de kist denderde vrijwel recht over de flat heen. “Dat is meteen de reden waarom ik dit flatje bewoon: lekker goedkoop dankzij de lawaaiige buren. Maar daar wen je aan. Hoe drink je je koffie?” “Zwart met suiker”, antwoordde ik. “Sorry, ik heb geen ultramoderne koffiecomputer, dus geen Latte Machiato, cappuchino of andere buitenissige variaties, maar gewoon een bakje Roodmerk.”

“Een goede ...

... kop koffie is als het oog van een mooie vrouw: Warm, groot en donker”, zei ik. Ze draaide zich om. “Oh, dus ik ben niet mooi? Mijn ogen zijn blauw.” Ik knikte. “Dat had ik reeds een tijdje geleden geconstateerd. En blauw, gecombineerd met lang goudblond haar heeft haar eigen onovertroffen charme. Kun je niet vergelijken met koffie. Als ik je met die opmerking beledigd heb: sorry.” Lachend zei ze: “Ik vergeef het je. Voor één keer. Ga je weer de fout in moet ik je opsluiten in de kerkers van mijn kasteel, zijnde de fietsenberging.”

Ze liep naar het keukenblok en was in de weer met de koffie. Ik ging op de brede, maar oude bank zitten en kon haar nu van dichtbij observeren terwijl ze bezig was. Ze was inderdaad een bijzondere verschijning. Een prettig gezicht met inderdaad mooie blauwe ogen en volle lippen. Waarschijnlijk iets aangezet met lippenstift. Een prachtig wit gebit. Lange blonde krullen, in bedwang gehouden door een simpele zwarte haarband. Ze was lang en slank, met kleine borsten, een platte buik, mooie heupen en prachtige lange benen. Haar blouse en rok vormden een simpele, maar verbluffende combinatie. De rok liet haar knieën net vrij en golfde om haar heupen en benen. Mooie voeten in open schoentjes met hakken die tikten over de oude laminaatvloer...

De hele observatie had misschien twee seconden geduurd, maar het beeld stond meteen op m’n netvlies gebrand. Wauw, wat een vrouw. “Zo… koffie.” Ze kwam met twee mokken aanlopen. Na het neerzetten keek ze op haar ...