Kamer 407 - Sex Verhalen

Kamer 407

... laten staan, en dus moest ik de airco op volle toeren laten draaien om hem weer een beetje koel te krijgen. Maar dat was niet de enige reden dat ik zweette. Met iedere minuut die verstreek was de spanning alleen maar toegenomen, en nu het ook daadwerkelijk ging gebeuren kon ik mijn zenuwen nog maar amper in bedwang houden. Ik had zojuist een appje naar mijn vrouw gestuurd dat ik later thuis was omdat ik nog wat met collega’s ging drinken. En hoewel dat niet geheel gelogen was voelde ik me toch zo schuldig dat ik er bijna misselijk van werd! Maar ik kon nu niet meer terug. Alleen nog vooruit… Terwijl buiten de straatlantaarns aansprongen volgde mijn navigatie het adres dat ik achterop het kaartje had gevonden, en wat leek te leiden naar een of ander vaag motel aan de rand van de stad.

De parkeerplaats was verlaten, en omdat ik te vroeg was besloot ik nog eventjes snel een sigaretje op te steken. Normaal gesproken rookte ik niet, maar in situaties zoals deze hielp het me ontspannen. Na twee trekjes had ik echter alweer genoeg van de peuk. Ik keek om me heen of Rob al ergens te bekennen was, maar aangezien er nog altijd geen andere auto’s op de parkeerplaats waren verschenen gooide ik mijn sigaret op de grond en liep ik naar de ingang van het motel.

De lobby ademde een vreemde sfeer. Ik voelde me er vanaf het eerste moment al niet erg op mijn gemak. De ruimte was slecht verlicht en er hing een muffige rooklucht. Achter de balie van de receptie zat een jonge vrouw die me ...

... vriendelijk begroette, en zich toen weer concentreerde op haar werk. Ze had haar zwarte haren in een staartje achter haar hoofd gebonden en droeg opvallende blauwgroene oogschaduw. Ik schatte haar niet ouder dan dertig. Omdat Rob me geen verdere instructies had gegeven nam ik plaats op één van de leren banken in de lobby, totdat hij zou opdagen.

Maar hij kwam niet opdagen. Ik wachtte vijf, tien, vijftien minuten, maar nog altijd geen teken van mijn vriend. –Mocht ik hem eigenlijk wel mijn vriend noemen? Eerlijk gezegd was Rob gewoon de enige collega waarmee ik regelmatig sprak. Maar buiten werktijd hadden we eigenlijk nooit eerder samen iets gedaan…- De schuifdeuren bij de ingang gingen open en ik keek hoopvol op, maar werd ook meteen weer teleurgesteld: geen Rob. Een onbekende man in een motorjack kwam de lobby binnen, maakte kort een praatje met de receptioniste en liep toen door naar de lift. Dit ging nog een tijdje zo door. Terwijl ik geduldig bleef wachten kwam er af en toe iemand de lobby binnen die wat vroeg bij de receptie en dan weer verder liep, en opvallend genoeg waren het alleen maar mannen. Sommigen jonger dan ik, anderen ouder, blond, grijs, dik, dun, maar altijd alleen en niet één keer was er een vrouw bij!

Juist toen ik wilde opstaan om te vertrekken gingen voor de zoveelste keer de schuifdeuren open, en dit keer was het een bekend gezicht dat de ruimte binnenkwam. Rob had zijn arm om een jonge vrouw heen geslagen die ik niet direct herkende. Toen hij me ...