De regisseur (Deel 2) - Sex Verhalen

De regisseur (Deel 2)

... vaderfiguur zoveel voor mij betekend had. De stem klonk weer door de holle badkamerruimte. “Kijk nou eens in de spiegel, Josh!”

Ik keek in de spiegel en zag…Frank! Ik schrok, maar kon ook een lach van pure, kinderlijke blijdschap over het feit dat ik hem terug zag niet onderdrukken. “Frank…Ben je terug? Hoe kan dit?” Plots realiseerde ik me wat er nou eigenlijk was aan het gebeuren: ik zag een overleden man in de spiegel en hoorde een stem. Mijn kinderlijke lach maakte weer plaats voor de verbazing en ook een stukje woede. Ik was toch niet aan het gek aan het worden?

“Frank, geef eens antwoord, ik ben geen Derek Ogilvie, hoe kan ik jou zien en horen terwijl ik hier in de badkamer sta, poedelnaakt en…” Oh, God, nu realiseerde ik me ook dat ik naakt was en sloeg snel een handdoek om mijn middel. Ik zag een lach op Frank’s gezicht.

“Sorry!” zei Frank lachend. “Maar je moet je gezicht eens zien…”

“Ik KAN mijn eigen gezicht niet zien…” beantwoordde ik, “Want als ik in de spiegel kijk zie ik jou! – HOE KAN DAT?”

Frank zat nog steeds in zijn lachbui. “En dan die hysterische beweging toen je die handdoek voor je piemel sloeg. Josh, toch, ik heb een vrouw en 2 dochters, ofja, die had ik – gezien ik dood ben. Maar goed, mijn punt is: ik wordt niet opgewonden van piemels.”

Ik stond nog steeds stomverbaasd naar ‘mijn’ spiegelbeeld te kijken. Ik zag mijn oude, dode regisseur in de spiegel die over mijn pik was aan het praten. En Frank ging gewoon door.

“En trouwens, ...

... waar maak je je nou druk om? Ik heb je groot zien worden. En niet alleen jou, maar ook dat wat daar tussen je benen hangt.”

“Frank…”

“Ik heb er zelfs nog haar op zien groeien.”

“Frank! Hou op met je cynische humor!” – Frank had een apart gevoel van humor waar je van moest houden. Ik hield er van, maar gezien het nog geen 9 uur was geweest en ik in mijn eigen badkamer een geest zag verschijnen, kon ik zo snel even niet heel hard erom lachen. Ik vervolgde mijn reactie naar hem toe: “Frank, ik wil weten hoe het kan dat ik jou in mijn spiegel zie.”

“Omdat jij mij bent!” zei Frank. Deze keer klonk hij resoluut, zonder cynische of op een andere manier grappige ondertoon.

“Josh, ik heb jou zien opgroeien. En ik ben zo vereerd dat ik mee heb mogen helpen aan die carrière van jou. Kijk eens waar je nu staat! En hoe je eruit ziet. Ik val dan wel op vrouwen, maar ik wel zien of er een kerel er goed uitziet of niet. En je ziet er potverdomme goed uit! En laat je nou in godsnaam niet van de wijs brengen door zo’n man als Derek. Hij heeft ook zoveel onzekerheden, en die is hij nu alleen maar op jou aan het botvieren.”

Ik viel van de ene verbazing in de andere. “Ken jij…sorry…Kende jij Derek?”

“Nee, Josh.” zei Frank. “Maar ik kan alles zien van hier boven. Laat je niet uit het veld slaan door hem. Je bent goed bezig, jongen. En ik ben hartstikke trots op je! Ik heb je altijd als een zoon gezien. En, getuige je speech op mijn begrafenis, zag je mij ook als een vader. Weet ...