De regisseur (Deel 2) - Sex Verhalen

De regisseur (Deel 2)

... het even niet meer aan te kunnen – man, wat was mijn pik hard! Hij sprong bijna uit mijn boxer. Moet ik ook maar niet aan mooie jongens met bruine krulletjes, groenblauwe ogen en een baardje denken. Wat ik me op dat moment niet realiseerde was dat Derek er precies zo uitzag. Maar op de een of andere manier konden die eikel van een regisseur en mijn mooie ideaalbeeld van de perfecte jongen niet door één deur. Hadden mijn hersens dat verdrongen op dat moment? Ik weet het tot op heden nog steeds niet. Ik haalde mijn pik uit mijn broek om mezelf een lekkere beurt te geven. Wat was hij toch mooi: geschoren, 16 centimer en hij leek dikker dan ooit. Ik had gewoon zin om te spuiten. Maar dit keer won mijn verstand het van mijn geilheid. Of beter gezegd: mijn maag - die knorde als een beer. Ik had honger, en hoe.Ik besloot dus eerst maar eens wat te gaan eten.

Aangekomen in de keuken deed ik de broodkast open. Ik viel weer in een teleurstelling: geen brood. Oh ja, ook dat had ik gisterenavond nog moeten doen: boodschappen. Ik redde het nooit meer om nog naar de bakker te fietsen. Hoe kom ik snel aan eten? Ach natuurlijk: Ellen. Mijn lieve hartsvriendin en collega stond ook steevast rond deze tijd op en eens in de zoveel tijd ontbeten we samen, bij mij of bij haar thuis, of in de stad. Ik nam mijn iPhone weer in mijn hand. “Hey liefste, ik ben gisterenavond vergeten boodschappen te doen en heb geen brood in huis – zullen we nog een keertje gezamenlijk ontbijten? Bij jou of bij mij? ...

... Volgende keer betaal ik uiteraard weer! X Josh” – en het sms’je was verstuurd. Ik besloot alvast te gaan douchen. Ik was nog maar net of de badkamer, of de iPhone in mijn hand trilde alweer. Een sms terug van Ellen: “Tuurlijk lieffie, kom er zo aan – met ontbijt! Xx” Mooi, dat was geregeld. Ik deed mijn hemd en boxer uit en gooide het in de was. Toen ik langs de spiegel liep om in de douche te stappen keek ik nog even naar mezelf. “Verdomme Josh, je ziet er goed uit!” Dit keer praatte ik niet tegen mezelf maar zei iemand anders dat. Ik hoorde een stem - terwijl er niemand in huis was. Normaal had ik in dit soort situaties de buurt bij elkaar geschreeuwd omdat ik de kriebels kreeg bij alleen al de gedachte aan rare stemmen, geesten, spoken en andere paranormale dingen. Maar ik bleef rustig – omdat ik de stem kende. Het was een wat oudere mannenstem die heel vertrouwd klonk. Ik kon een nerveus lachje niet onderdrukken – zou het de drank van gisteravond zijn? Ik stapte in de douche, stond net op de douchemat, totdat…

“Nee, Josh, echt waar! Kijk nou eens naar jezelf!”

Ik gleed bijna uit – gezien ik nu wel een beetje schrok. “Wat is dit?” riep ik verbaasd uit. Ik begon te twijfelen of Ellen op een of andere manier niet al was binnengekomen en een grap met me uithaalde. “Ellen! Als dat een grap is dan…” Toen viel het kwartje. Dit was geen grap van Ellen. Ik herkende de stem terug. Het was de stem van Frank. Frank de Rijcke, mijn overleden regisseur, de man die als een soort ...