De regisseur (Deel 2) - Sex Verhalen

De regisseur (Deel 2)

De klokken luidden en ik schrok wakker. God, ik lig toch niet weer ergens in een kerk te slapen vanwege de oersaaie stem van de priester? Ik keek opzij en zag mijn vertrouwde nachtkastje uit mijn ouderlijk huis – met daarop een iPhone waarvan de wekker afging. Vandaar de klokken. Gelukkig, ik was gewoon thuis. Maar ik moet toch eens een ander geluidje instellen, want ik denk steeds dat ik in een kerk ben. Maar nogmaals, ik was blij dat ik gewoon thuis was, want het had na gisteravond heel anders kunnen lopen. Fuck – wie heeft er op mijn hoofd gestaan? Ik voel het nu: het is de kater. En niet zo een die poten heeft…In plaats van gisterenavond teksten te leren voor de repetities vandaag had ik iets heel anders gedaan: ik was de kroeg ingedoken en, hoewel ik nog niet eens zoveel op had, was ik blij toen ik eenmaal veilig thuis was. Normaal ben ik een gedisciplineerd acteur, maar gisterenavond moest het gewoon even: niks aan de kop en zuipen! Ik was ook zo ontzettend woest. Toen ik na mijn zalige ruksessie namelijk dacht eindelijk ontspannen te zijn kwam er een sms’je binnen van niemand minder dan Derek – die overigens in mijn telefoon niet onder de D van Derek staat, maar onder de E van Eikel. En dan niet het soort waar ik zo van hou. Terwijl ik op mijn rug naar het plafond zat te staren, probeerde ik me te herinneren wat de exacte inhoud van de sms was. Ik was me in gedachte wederom zo aan het irriteren dat ik niet doorhad dat de klokken nog steeds waren aan het luiden. Ik ...

... keek geïrriteerd naar mijn iPhone, met een vragende blik of er geen App was uitgevonden die de wekker automatisch uitschakelde…Helaas, ik moest nog steeds op ‘ontgrendelen’ en vervolgens het ‘aan/uit’ knopje klikken. God, wat een werk op de vroege ochtend. Toch maar even doen, dacht ik bij mezelf, anders wordt de priester die aan het touw moet trekken om die klokken te laten luiden nog moe. “Haha!” – ik lachte hardop om mijn eigen flauwe grap. Vervolgens stond ik op.

Ik keek op mijn iPhone en zag de tijd: 08.31 uur. Over iets minder dan anderhalf uur stond het gesprek met Derek op het programma. “Ach ja, natuurlijk!” dacht ik bij mezelf. “Daar ging die sms ook over!” Ik had de sms gisterenavond uit frustratie reeds verwijderd, maar kon hem me plots weer helder voor de geest halen. Het bericht zei: “Blijkbaar zag je geen reden om je vanavond meteen bij mij op kantoor te melden. Morgenochtend om 10.00 uur verwacht ik je. Kom op tijd, anders hoef je helemaal niet meer te komen!” – ja, zo was het precies. “Och Derek toch…” zuchtte ik met een sarcastisch lachje. “Ik ben gisterenavond gekomen – en hoe! In de letterlijke betekenis van het woord. Dat dit niet op jou kantoor was, tsja…” Weer moest ik lachen om mijn eigen flauwe grap. Ik dacht terug aan de ruksessie gisterenavond – ik was lang niet meer zo lekker klaargekomen. Het beeld van de mooie jongen met de bruine krulletjes, groenblauwe ogen en het baardje was nog niet van mijn netvlies af. Mijn gebruikelijke ochtenderectie leek ...