Mini - 112 - Sex Verhalen

Mini - 112

... heeft een paar voordelen: U mag mij vasthouden en ik U, wat bepaald geen straf is, ik geniet van het dansen, u mag van de muziek genieten en uiteindelijk slaan we geen flater als we de dans op onze bruiloft moeten openen. Wat dacht u ervan?”

Ik liep naar haar toe. “Mag ik U ook vasthouden als we niet aan het dansen zijn, o schone maagd?” Ze keek me van heel dichtbij aan en gaf me een zoen. “Nee. Want de kans is groot dat ik daarna geen maagd meer ben…” Haar ogen lachten spottend. Ik omarmde haar. “Bah. U heeft me door.” Ze knikte. “Mannen zijn zó doorzichtig… Nee meneer, eerst dansen, en pas als u de beginselen van de Weense wals doorheeft, ga ik in overweging nemen of U mij ook zonder bijpassende muziek mag vasthouden. Overigens zijn deze kleren meer geschikt voor een Flamengo, maar…” Ze giechelde even “… in deze rok voel ik me weer op en top vrouw.” Ze gaf een zoen op mijn neus. “Zo. En nu eerst wat eten. Een tosti á la Kees. Daarna schuiven we hier de meubels wat aan de kant en hebben dan een dansvloer van…” Ze schatte de afmetingen van de kamer met haar ogen, “… Twaalf bij tien meter?” Ik schudde mijn hoofd. “Iets ruimer, schat. Veertien komma zestig bij elf meter dertig.” Joline maakte een goedkeurend geluidje. “Er zijn danszalen met minder ruimte. We doen het er maar mee, ook al is het niet Schloss Schönbrunn bij Wenen.” Ik keek op de CD-hoes. “Nou ja… het is in ieder geval de Wiener Philharmoniker in de Grote zaal van de Musikverein in Wenen. Hetzelfde ensemble en ...

... in dezelfde zaal als het traditionele Nieuwjaarsconcert. ten minste in de buurt van Schloss Schönbrunn. Maar… Nu eerst eten. Tosti’s. Kaas en ham. Onder het genot van… Jawel: de Radetskimars!”

Toen de eerste maten weerklonken giechelde Joline. “Die kennen wij onder de naam ‘Tiet-en-konten-wals’, Kees. Thuis vaak op gedanst en héél soms, als Ma niet keek, brachten mijn lieve broers de alternatieve titel in praktijk. Op mij, verdorie.” Ze keek verontwaardigd. “En wat deed jij dan met de broer in kwestie?” “Als er eentje in mijn kont kneep, kreeg hij hetzelfde recept retour. En hárd!” Een wraakzuchtige blik was te zien. “Dan ben ik wel benieuwd wat je deed als ze aan je tieten zaten, schat…” “Ha! Dát durfden ze niet, de lafaards… Wát zit jij uit te broeden, Kees Jonkman?!” Ze keek argwanend, want ik zat te grinniken. “Nou, ik dacht… Misschien konden ze je tieten niet vinden…” Meteen moest ik bukken, want Joline haalde uit. “Rotzak! Vuile etterbak! Wat ben jij gemeen!! Mij precies raken op het enige punt van mijn uiterlijk waar ik jarenlang onzeker over ben geweest!” Ik nam wat meer afstand en zei zachtjes: “Ehhh… Schat, het zijn twéé punten, hoor… Nou ja, puntjes in feite.” Een seconde daarna kreeg ik het zoutvaatje tegen mijn voorhoofd. “Zo! En ga je zonden maar eens overdenken als je een volgende tosti voor me maakt. En wel nú, Kees Jonkman!”

We lachten samen en ik liep naar haar toe. “Mag ik een kusje van de zuster op de au-plaats?” “Hmm… vooruit dan maar.” Ze gaf me een ...