1. Mini - 112


    Datum: 14-6-2018, Categorieën: Romantisch Auteur: Keith, Bron: Opwindend

    Zondagochtend. Ik werd wakker van een laag gebrom wat ik niet thuis kon brengen. Ogen open… Hé? Woonkamer? Oh, wacht even: Fred en Wilma hier… Fred praatte tegen Wilma. De spinnewebben in mijn hoofd lieten zich niet zó makkelijk verwijderen. Gevolg van een whisky en een paar pilsjes. Voorzichtig ging ik overeind zitten en keek naast me. Joline was nog ver in dromenland. Prima, houwen zo.
    
    Langzaam gleed ik uit bed, trok een broek aan en ging naar het toilet bij de logeerkamers. Een blik op de klok leerde me dat het half negen was. Oké, tijd om koffie te maken en een ontbijtje in elkaar te zetten. Héél zachtjes was ik in de keuken aan het rommelen toen ik achter me een demonstratieve gaap hoorde. Joline zat rechtop op de bank en rekte zich uit. “Zó de hele dag blijven zitten, schat. Wat ben jij mooi op de vroege morgen…”
    
    Een laatdunkende brom was de reactie. “Volgens mij moet je aan een bril, Kees.” Ik zette het koffie-apparaat aan en liep naar haar toe. “Helemaal niet, schat. Ik kon je vanuit de keuken bewonderen. Maar ik prefereer van dichtbij. Dan kan ik je ook ruiken. En zoenen.” Ik kuste haar. “Ruiken? Op de vroege morgen ruik ik niet zo fris, hoor…” Ik knuffelde haar. “Écht wel, dame. Je ruikt naar slaap, naar deo en naar jezelf. Een heerlijke melange.” Ze bromde weer. “En je moet ook naar de KNO-arts. Met je neus is ook iets mis.” Ik ging op de bank zitten, trok haar tegen me aan en kuste haar op haar haren. “He-le-maal niet, schat. Ik hou van je, that’s the ...
    ... reason why.”
    
    Ze keek me aan en glimlachte. “Lekker geslapen liefje?” Ik knikte. “Toen ik eenmaal in slaap was gevallen wel. Maar het duurde wel even. Gisteren nog een tijd liggen denken… Herinneringen die boven kwamen..” Ze keek bezorgd. “Jij ook?” Ik streelde haar haren. “Niets om je zorgen over te maken liefje. Herinneringen. Hoe Fred mijn hachje redde en ik dat van hem. Hoe wij pas in Afghanistan échte buddies werden. Ik heb vaak een glimlach op mijn gezicht gehad terwijl ik lag te denken…” Ze keek me opmerkzaam aan en knikte toen. “Ik geloof je, Kees. Maar beloof je het me te zeggen als je zónder glimlach aan die tijd denkt?” Ik knikte en ze vervolgde: “Ik wil niet dat jouw snelkookpan explodeert, om je vergelijking van gisteren maar even door te trekken.” Ik trok haar warme lichaam tegen me aan. “Je bent een schat. En samen rooien wij het wel, mevrouw Boogers.”
    
    Ik zocht haar lippen en we kusten elkaar innig. Na een paar minuten liet ze me los. “Kees, als we Fred en Wilma nog op deze bank willen laten zitten… Ik moet er nú uit, anders hebben we hier een watersnoodramp.” Ze kroop uit de slaapzak en liep richting logeerkamers. “Maak jij ondertussen de koffie af?” “Dat vind ik een prima plan! Wij stemmen vóór!” hoorden we uit de slaapkamer. Zo te horen waren Wilma en Fred ook wakker. Ik grinnikte. Als Wilma en Fred nu uit de slaapkamer kwamen, moest Joline in haar nachtpon door de kamer lopen... En jawel, de deur ging open en de massieve gestalte van Fred kwam tevoorschijn, ...
«1234...16»