Mini - 112 - Sex Verhalen

Mini - 112

... veel te kort en te krap was voor een grote jongen zoals ik… En dan moest die vervloekte mitrailleur MAG er ook nog in…” “Niet piepen, Fred. Wij gaan gezellig een stukkie lopen. Tenminste… Wilma, heb jij schoenen waarop je fatsoenlijk kunt lopen?” “Met 30% korting, dankzij de KLM… En nee, ik hoef geen naaldhakken te dragen. Maar niet kilometers over de heide graag; deze dame heeft alleen maar een jurkje en een lange jas. En het is buiten best fris.” “Mooi. Dan weet je ook eens wat ondergetekende heeft meegemaakt”, gromde Fred. Ze keek hem spottend aan. “Ik zie jou niet zo gauw in een jurkje en een dunne panty over de hei lopen, Frederik van Laar.”

Joline’s praktische kant kwam boven. “Ik heb nog wel een winterpanty voor je, Wilma. One size fits all. Niet vreselijk charmant, maar wel lekker warm.” Beide meiden verdwenen in de logeerkamers. Ik keek Fred aan. “Heb jij inderdaad lekker geslapen, maatje?” Hij knikte. “Ja. Heerlijk. Niet gedroomd of wat dan ook. Dank je wel. En vanavond gaan we samen praten. Ik heb Wilma beloofd het een en ander op papier te zetten. Het eerste hoofdstuk schrijf ik vanavond en daar vertel ik over. Elke week een nieuw hoofdstuk.” Ik knikte. “Goed zo. Dingen onder ogen zien, vriend. En morgen bellen we eens met het Veteraneninstituut. Kijken of je daar wat hulp kunt vinden.” Hij knikte, zwijgend. Toen kwamen de dames weer terug. “We zijn er helemaal klaar voor, heren. Laat de plekken waar jullie zoveel ontbering hebben geleden maar eens ...

... zien…”

We reden in twee auto’s naar een van de ingangen van het oefenterrein, stapten uit en de twee uur daarna liepen we op plaatsen waar ik zeven jaar geleden voor het laatst was geweest. Sommige delen waren prima herkenbaar, andere stukken niet. Het was koud op de hei, het had weer gevroren, maar dat maakte het ook mooi. Rond twaalf uur namen we afscheid van elkaar bij de parkeerplaats waar de auto’s stonden. Fred keek me aan. “Dank je wel, maat. Je bent nog steeds de beste bud die iemand zich kan wensen.” “Graag gedaan, makker. We hebben elkaar over en weer uit de shit gehaald hé, dus geen verplichtingen… Pas je goed op je meisje? Ik wil geen klachten horen…” Hij lachte. “Laat dat maar aan mij over…” Hij omhelste Joline en ik Wilma. “Het is fijn om je te leren kennen, Wilma. Hou je die vent van je goed in de gaten?” Ze gaf me een stevige knuffel. “Dank je wel Kees. Jullie zijn een mooi stel. Dat wist ik al van Fred, maar nu heb ik het met eigen ogen gezien en gevoeld. Jullie moeten binnenkort maar eens naar Rhenen komen.” Ik keek haar aan. “Graag. Tot spoedig ziens.”

Even later reden ze weg en keken Joline en ik elkaar aan. “En nu naar huis, Kees. En verwarming in de auto in de stand ‘Jungle’ graag. Ik heb kouwe voetjes.” Ze gniffelde. “Ondanks mijn panty, voordat je weer een seksistische opmerking in die richting maakt.” Onderweg legde ze een hand op mijn been. “Zometeen een hapje eten en dan even lekker ontspannen dingen doen. Wat lezen en kletsen...” Ze zweeg even en ...