Mini - 70 - Sex Verhalen

Mini - 70

... maanden terug nog eens op volle kracht gelopen en toen was het 3350. Dus ja, ik word ouder.”

“Volgens mij ga ik Gertie niet zover krijgen. Een potje squash oké, maar dan is de derde helft minstens net zo belangrijk. Maar ‘dom lopen’ heeft ze een bloedhekel aan.” Ondertussen waren we weer bij de auto en reden we weg. “Laat haar maar eens met Joline gaan praten over dat ‘domme lopen’.” Ik grinnkte. “Of met Marion…”

Theo keek me aan. “Ik heb zijdelings iets gehoord. Je hebt haar compleet gesloopt begreep ik.” “Niet zo moeilijk. Ze had een conditie als een ouwe vaatdoek. Maar daar gaat ze nu aan werken: eerst haar conditie een beetje herstellen, en dan gaat ze meelopen in het groepje wat ik dinsdagavonds train. Ze loopt nu een paar keer in de week in de middagpauze hard. En Fred loopt met haar mee. En wellicht dat Joline en ik ook een keertje meerennen.”

“Zóóó… En dat gaat dan allemaal van de baas z’n tijd af. Ik vraag me af wat die baas daarvan vindt.” Terwijl ik de auto het parkeerterrein opdraaide zei ik droog: “Volgens mij realiseerde diezelfde baas zich vijf minuten geleden nogal schuldbewust dat zijn medewerkers soms weken van 60 uren maken, zonder dat ze daarover liepen te miepen. Zélfs Marion. Die heeft die spreadsheet dit weekend in elkaar gezet, weet je nog?”

We stapten uit en hij zei, over de auto heen: “Ik vind het prima, Kees. Degenen die er belangstelling in hebben mogen best een stukkie rennen in de pauze. Daar moeten we gewoon tijd voor maken. We ...

... zitten toch al teveel op onze krent.” Ik knikte. “Dan moet je dat wel kenbaar maken, Theo…”

We liepen naar binnen. Ik trok Henry achter zijn bureau vandaan en zette hem even bij Angelique neer. Theo kwam binnen. “Ik begrijp dat jij deze knappe dame aan je piratenhaak hebt geslagen? Gefelicieerd, allebei en samen heel veel geluk!” Hij gaf hen de bos bloemen. “De verdeelsleutel mogen jullie zelf bedenken.” Angelique gniffelde. “Hij de stelen, ik de bloemen… Maar dank je wel, Theo!”

Met de plant in mijn handen liep ik door richting Joline. “Goedemiddag mevrouw… Mag ik uw bureau een beetje opfleuren met een stukje groen?” Ze keek op. “Wat lief, Kees. Ik zat er al een hele tijd over te denken om wat groens hier mee naar toe te nemen.” Ze deed de deur dicht en gaf me een zoen.

Zag toen de doos chocola. “En je hebt ook iets voor jezelf gekocht, zie ik…” Ik schudde mijn hoofd. “Wat denk jij toch slecht van me. Deze gaat mee naar huis. Vieren onze tweede set wittebroodsweken mee. En nu, mevrouw, heb ik een vraag.” Joline keek wantrouwend. “Aha. Nu komt de aap uit de mouw… Meneer komt binnen met een plant, chocola en vervolgens komt er een vraag. Vertel op!”

“Heeft u er bezwaar tegen als ik u over een paar weken een weekje alleen laat terwijl ik de beest uit ga hangen in Maleisië? Dit op uitdrukkelijk verzoek van een bekende scheepsbouwer te Gorinchem?”

Ze keek me aan. “De order is binnen?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Maar Damen heeft uitdrukkelijk gevraagd of ik meeging als ...