Mini - 70 - Sex Verhalen

Mini - 70

... het vrij technisch uit: Wij zijn complementair aan elkaar. Synergie en zo. Een en een is drie. Vervolgens vatte Angelique zijn betoog samen met een lange zoen.” Theo zuchtte. “Verdomme, ik dacht dat ik een technisch bedrijf leidde. Nu lijkt het meer op een relatiebemiddelingsbureau of een dating-site. Weer twee om te feliciteren.”

“Hé meneer de directeur, jij had toch in een of ander suf managementboek gelezen dat het welzijn van personeel ten goede kwam aan de productie? Nou dan…” Hij ging rechtop zitten. “Meneer Jonkman, het was een genoegen om even met je te sparren. Zo af en toe doe ik dat met een van mijn teamleiders, en daar komen frisse ideeën uit. Binnenkort maar eens samen met commandant Backoffice, mijn echtgenote en mijn receptioniste kletsen. Schijnt ook heel leerzaam te zijn.” Hij gaf me een stomp.

“En nou rijden meneer. We moeten vanmiddag nog een stukje productie maken. Oh ja: stop zo meteen even bij het winkelcentrum. Even een bos bloemen kopen voor mijn lieve receptioniste. ‘Investeren in personeel’ heet dat volgens datzelfde suffe managementboek.” “Jij bent goed bezig Theo. Precies dit soort dingen zijn redenen om bij DT te blijven…” Hij grinnikte. “Wou je ook bloemen? Prima, da’s in ieder geval goedkoper dan ‘een paar mooie flessen’…”

“Solliciteert meneer mijn directeur naar een wandeling richting DT? Volgens mijn routeplanner is dat nog… 4,3 kilometer. Ga je niet fijn vinden op je goeie schoenen.” Grinnikend als kwajongens reden we ...

... verder.

We stapten uit bij het winkelcentrum. “Loop jij mee, Kees?” Ik knikte. “Misschien moet ik ook maar eens een bloemetje meenemen. En nee, ik heb niks goed te maken. Dit om allerlei belangstellende vragen van mijn directeur voor te zijn.” Theo kocht een bos gemengde bloemen (“Ik kan moeilijk met rozen aankomen!”) en ik kocht een grote plant voor Joline’s kantoor.

In tegenstelling tot wat ik gedacht had, was daar nog weinig groen te bespeuren; het was een vrij zakelijk kantoor, met als enige persoonlijke noot de tekening van Joline als piraat en onze foto op het balkon. Ook kocht ik volgende doos bonbons. Theo keek er met een schuin oog naar. “Misschien wel een goed idee, hoewel chocola natuurlijk heel slecht is…”

Ik keek hem aan. “”Hoezo slecht? Echt niet. Chocola wordt gemaakt van cacaobonen. Bonen zijn groenten. Een ander ingrediënt is suikerbiet. Bieten zijn groenten. Groenten zijn gezond. Conclusie: chocola is gezond.” Theo glimlachte. “Kun je dat even wetenschappelijk onderbouwen, Kees? Liefst met een mooie spreadsheet... Als ik hiermee thuiskom, begint mijn lieve echtgenote meteen te mopperen dat ik te weinig sport.”

“Oh, ik ken dat. In zo’n geval neem ik Joline altijd even mee naar de Cooperbaan. Daarna is ze meestal vrij stilletjes…” Theo’s glimlach werd breder. “Want??? Klop jij haar dan zó genadeloos?”

“Nou, kloppen is een groot woord. Haar persoonlijk record staat op 3050 meter, een paar weken terug. Het mijne op 3450, drie jaar geleden gehaald. Een paar ...