Mini - 38 - Sex Verhalen

Mini - 38

... stoep, oké?” “Is goed! Nog steeds alleen maar thee?” “Goed onthouden. Tot morgen!”

Met een goed gevoel reed ik terug naar Gorinchem. Ja, extra kilometers, maar waarschijnlijk wel de moeite waard. Nog even ging ik aan het werk, en toen was het alweer vijf uur. In de auto, onderweg vertelde ik Joline van mijn omzwervingen. Het bleek dat zij ook succesvol was geweest: ze had een studiegenote bereid gevonden om eens langs te komen. Uit de nalatenschap van Zomers waren geen geschikte kandidaten naar voren gekomen. Angelique had ze stuk voor stuk gewogen en te licht bevonden.

“Kees, ze zei letterlijk: ‘De enige die me netjes behandelde was Tineke. De rest bestond uit over het paard getilde trutten die likten naar boven en hard naar onderen trapten. En als stagiair bengelde ik helemaal onderaan, dus… Nooit geweten dat mensen zó gemeen konden zijn.’ En toen begon ze bijna te huilen. Dat arme kind heeft een behoorlijke rottijd gehad bij Zomers en consorten.”

“Dan is ze bij jou in goeie handen, schat. Nu, en in de toekomst. Heeft ze wel verdiend. Het is een leuke meid.” Ik stopte even en vervolgde: “Zeker nu ze een rokje draagt…”

Joline snoof minachtend. “Mánnen… Lopen alleen maar achter mooie benen aan en denken maar aan één ding…” Ik klopte op haar knie. “Klopt. Ik ga straks achter je lopen tijdens de training en denk dan aan eten. Overigens gaan we vanavond weer de hei op. Misschien de laatste keer dat het kan; vanaf volgende week is het te vroeg donker om daar nog ...

... veilig te lopen. Je wordt dus smerig.”

Ze haalde haar schouders op. “Lang leve het ligbad… Oh shit, daar ligt nog een molton en een jurk in. Overschot van een losbandig leven. Zal ik er straks even uithalen. De molton kan in de wasmachine, de jurk moet drogen, en dan naar de stomerij. Die moet er weer netjes uitzien!”

Eenmaal thuis kleedden we ons om en aten een paar boterhammen voordat we weggingen naar de loopgroep. Het lopen ging lekker, op één incidentje na. Joline struikelde ergens midden op de hei en viel voorover in een grote modderplas. Gelukkig geen verwondingen, alleen zat ze van boven tot onder onder de modder. Ze kon er gelukkig zelf om lachen. Er werden een paar foto’s gemaakt. “Mooie reclame voor ons loopgroepje… “Kom erbij! Kees beult u gratis af! Inclusief modderbad na afloop!”

Om half negen waren we klaar en zei ik: “Dank jullie wel voor de inspanning! Volgende week weer op ons vertrouwde plekje bij het Cooper-parcours. Dan lopen we op normale paden.” Joline mopperde: “Ja, die heb ik vaker gehoord…” Ze werd uitgelachen.

Even later zaten we in de auto: gelukkig had ik nog een stuk landbouwplastic in de auto liggen wat nu over de bijrijderstoel gelegd kon worden, zodat Joline gewoon kon zitten. Eenmaal thuis liep Joline in één rechte lijn naar de badkamer, nadat ze zich bij de deur had uitgekleed. “Ik wil niet met m’n modderpoten door de flat banjeren.” Even later lag mevrouw languit in het bad. “Mag ik erbij komen?”

Ze schudde haar hoofd. “Nee. Je ...