Mini - 38 - Sex Verhalen

Mini - 38

... ik bij hem om te informeren naar de arbeidsvoorwaarden van de potentiële ICT-er. Die waren niet verkeerd. Bij de deur riep hij me terug. “Hebben jullie vrijdagavond wat te doen? Mijn vrouw wil jullie graag leren kennen. Het is onze gewoonte om eens per twee maanden een teamleider met partner bij ons thuis uit te nodigen. Jullie zijn nog niet geweest, dus…”

Ik dacht even na. “Volgens mij hebben wij vrijdagavond niets op de agenda staan, maar ook dat moet ik even met de directie overleggen… Je weet hoe dat werkt.” “Oh, zit jij nú al onder de plak? Arme kerel. Bij mij duurde dat zeker een week langer… Ik hoor het wel! En nu wegwezen, want ik moet directeur spelen!”

Ik liep naar m’n eigen bureau en ging weer aan het werk. Om tien uur werd ik naar de teamruimte geroepen; Henk trakteerde ‘om zijn aanblijven in het Piratenteam te vieren’. Na de koffie en de taart zei ik: “Oké, Piraten… vanmiddag ben ik even weg; proberen om wat nieuwe collega’s te ronselen. Om vier uur hoop ik terug te zijn; moeilijke vragen tot die tijd opsparen graag.”

Na de lunch reed ik naar Eindhoven. Miranda, de voormalige collega, had gezegd dat ze om twee uur geen college meer hoefde te geven en dat dan de koffie klaar stond. Ze stond positief tegenover het voorstel om bij DT te werken, maar… ‘Ik wil wel eerst sfeer opsnuiven, Kees. Het is positief dat jij het enorm naar je zin hebt, maar ik moet m’n eigen plan trekken. Bovendien…” ze glimlachte even, “heb jij je partner die daar werkt.” Ik ...

... knikte. “Klopt. Maar die ken ik pas sinds een paar weken. Heeft nauwelijks impact gehad op m’n beslissing om daar te gaan werken. Voordat ik Joline kende had ik het al enorm naar m’n zin.” We kwamen overeen dat ze over een week op de maandag mee zou lopen.

Nog op de parkeerplaats van de TH belde ik Fred, de ICT-er. “Hé Kees, ouwe reus… Hoe is het leven?” “Best wel aardig, in feite. Hebben jullie nog wat kunnen doen met mijn info?” Ik hoorde hem kuchen. “Sorry. Kreeg last van m’n keel.” Ik begreep de hint: hij mocht er niet over praten. “Beterschap dan maar. Fred, ik heb je een voorstel te doen.” “Hé maat, ik heb, net als jij een vriendinnetje. Jou als slapie zie ik niet meer zo zitten. We zitten niet meer in Afghanistan.”

Ik schoot in de lach. “Klopt. Hoewel ik er regelmatig aan terug denk. Nee, het gaat om een ander voorstel. Hoe gehecht ben jij aan je huidige werk?” Het was even stil. “Wat bedoel je?” Hij klonk behoedzaam. “Ik kan je een baan bezorgen waarbij jouw talenten waarschijnlijk meer uit de verf komen dan op de plek waar je nu werkt.”

“Kees… Ik stel voor dat we dat ergens anders bespreken. Face to face. Hoe ziet jou agenda er uit?” Fred, kun jij morgenavond richting Veldhoven komen?” Even stilte. “Yep, gaat lukken. Dan kan ik eindelijk jouw optrekje bekijken. En je vriendin waarschuwen wat voor vent je écht bent.”

“Hé vriend, neem jij dan jouw liefje mee? Anders is het oneerlijk.” Hij lachte. “Nee. Te groot risico. Morgenavond acht uur sta ik bij je op de ...