Mini - 38 - Sex Verhalen

Mini - 38

Dinsdagochtend. Om iets voor half zes werd ik wakker en draaide de wekker preventief zijn nek om. Ik genoot nog even van de blonde haardos naast me die nog lekker lag te slapen en ging toen het bed uit. Water opzetten voor de thee, even snel onder de douche…

Even later kwam ik met twee kopjes thee de slaapkamer binnen, terwijl het ‘Wohltemperierte Klavier’ van Bach uit de speakers in de huiskamer klonk. “Goedemorgen Freule… uw kopje thee voor deze vroege morgen. Voor de rest van uw ontbijt moet u zo meteen echt het bed uit.” Ik zette de thee neer en wilde haar een rustig ochtendzoentje geven, maar Joline had daar hele andere gedachten over.

Ze sloeg haar armen om mijn nek, trok me tegen zich aan en fluisterde: “Kom jij eens hier! Gisteravond… Geen spijt?” Ik keek haar aan. “Geen seconde. Hebben wij andere gewoonten dan anderen? Misschien wel. Boeit dat? Mij niet. Ik denk dat er een stuk minder echtscheidingen zouden zijn als alle echtparen elkaar zo konden verwennen als wij tweeën gisteravond. Weet je: in het Midden-Oosten heeft men daar een mooi spreekwoord voor. ‘De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder.’ Vrij vertaald: ga je eigen gang, gekletst wordt er toch wel. Ik ben gelukkig met jou en ik hoop jij met mij.”

Ze antwoordde door haar lippen op de mijne te drukken en even, plagend, haar tong langs mijn lippen te laten gaan. Toen liet ze me los en zei met pretlichtjes in haar ogen: “Er valt nog zoveel moois te ontdekken op deze wereld…” Ik voelde een ...

... hand langs mijn benen omhoog gaan.

“Zeg mevrouw Columbus, even stoppen. Ten eerste worden wij verondersteld op tijd in Gorinchem te zijn en ten tweede hebben de medewerkers in mijn zaadfabriekjes ook recht op normale werk- en rusttijden. Ze hebben de laatste weken behoorlijk overgewerkt.”

Ze trok een pruillipje. “Daar zijn tegenwoordig pilletjes voor, wist je dat?” Ik knikte. “Ja, dat weet ik en nee, die ga ik niet gebruiken. Misschien op m’n tachtigste, na een bingoavond. En nu: een lekker kopje thee en over tien minuten kunnen we ontbijten. Eitje erbij?” Ze knikte lachend. “Kan ik wel gebruiken… en jij ook trouwens!”

Even later zaten we aan het ontbijt. “Wat ga jij vandaag doen, Kees?” Ik ging in gedachten even mijn rooster na. “Vanmorgen tekeningen checken, vanmiddag moet ik even naar Eindhoven; een van mijn vrouwelijke collega-docenten zie ik wel zitten…”Ik liet expres een pauze vallen. Joline keek geïnteresseerd. “Zie jij een vrouwelijke collega-docent wel zitten… Oh, wacht even, een van die dames voor wie een nette spijkerrok al bijzonder vrouwelijk was?”

Ik knikte. “Die ja. Die zie ik wel zitten om ook bij ons te werken. En wellicht weet zij namen van collega’s of veelbelovende studenten die mogelijk DT ook willen versterken. Het zou wel eens kunnen dat ik deze weken een paar avonden weg ben voor gesprekken. Kortom: Kees gaat head-hunten.” “Dan kunnen we elkaar een handje geven”, zei Joline, “ik ga vandaag ook wat mensen bellen en interesseren voor DT. Ik ben ...