Charlotte - 24 - Sex Verhalen

Charlotte - 24

... echt kok te worden?’

‘Deels. Ik heb er zelf veel plezier van, en door me als echte kok te verkopen, dan zou me het plezier vergaan. Als ik iets klaarmaak, dan wil ik er ook zelf van kunnen genieten en zien hoe anderen ervan genieten.’

‘Maar nu geef je wel een paar van je geheimen weg, is dat dan niet in strijd met je belofte?’

‘Nee, voor mijn gevoel niet. Ik geef geen geheimen weg, ten minste niet de belangrijkste. En zoals u al zei, een goede kok kan goed imiteren. Dus veel van die geheimen, zijn de meeste koks wel bekend. Maar de belangrijkste geheimen, die houd ik voor mezelf, tot het moment komt, dat ik het verder kan geven.’

Guy glimlacht. ‘En dat kenmerkt weer een goede kok. Nou, zullen we dan maar gaan eten?’

Hij wenkt iemand, die verscholen achter de struiken aan het wachten was op een teken van zijn baas.

‘René, zou je zo goed willen zijn om even door te geven, dat we bereid zijn om aan het eten te beginnen?’

‘Natuurlijk, mijnheer! Moet ik eerst nog even drinken navullen?’

We geven Guy aan, dat het nog niet nodig is. Dan verdwijnt de man het huis in, en laat ons alleen.

Ik zeg tegen Guy: ‘U heeft het ver geschopt, nadat u begonnen bent met een klein restaurantje!’

Guy glimlacht. ‘Hard werken en een beetje geluk. En ook een risico durven nemen. En destijds heb ik een groot risico genomen, toen mijn kleine restaurantje te klein werd. De bank durfde me geen lening te geven om een groter pand te kopen.

Toen heb ik me gewend aan iemand, ...

... aan wie ik me nu nooit meer zou wenden. Laten we het erop houden, dat het een duister figuur was, die me op niet mis verstane manier duidelijk maakte, dat het terugbetalen van de lening hoe dan ook zou plaats vinden.

Ik heb hem niet teleurgesteld, maar ik heb hem daarna ook gezegd, dat ik daarna nooit meer met hem te maken wilde hebben. De man lachte me toen hard uit. Hij kwam toen regelmatig bij me eten, betaalde ook keurig zijn rekening, maar bleef nadrukkelijk aanwezig. Totdat hij problemen kreeg met een ander duister figuur. Ze schoten hem dood, terwijl hij bij mij in het restaurant aan het eten was. Dat was natuurlijk een grote schok, maar eigenlijk ook een opluchting.

Want toen hij verdwenen was, kwam er opeens een heel ander publiek, en dat heeft mijn zaak tot een succes gemaakt. Dus zijn dood was mijn succes. Bizar, maar echt waar.’

‘Dus daarom heet een van uw restaurants Grand Moreau?’

Guy lacht. ‘U heeft uw huiswerk gedaan. Daar houd ik wel van. Ja, ik heb toen mijn tweede restaurant naar hem vernoemd. Vond ik wel passend. Hij heeft me op meerdere manieren geholpen om mijn droom te verwezenlijken.’

Dan kijkt hij me nog eens aan. ‘U bent een fascinerende man, monsieur Hoogmans. Ik zou me uren met u kunnen onderhouden over koken, gerechten en alles wat daar mee vast hangt, en toch bent u een leraar. Een leraar wiskunde nog wel. God, ik heb vroeger dat vak vervloekt.’

Lisa lacht. ‘Dan heeft u nog nooit les van Peter gehad. Die weet van zo’n saai vak nog ...