Mini - 163 - Sex Verhalen

Mini - 163

... antwoord. “Daar krijg je spijt van, jongedame…” Ik keek Hendrik aan. “Zullen wij even weggaan? Dan praten we straks met de overgeblevene. Of de overlevende, net hoe het uitkomt.”

“Niks ervan”, snauwde Greet, “ik kreeg net een brainwave. Wendy, jij zingt het derde couplet van ‘Amazing Grace’ mee. Maar met de tekst van het eerste couplet. Dan krijgen we dus: 1e couplet: bugel solo, 2e bugel en orgel, 3e bugel, orgel en zang. Kees, bij het 3e couplet iets zachter spelen, want Wendy moet op die tekst niet voluit gaan. Oké?” We knikten. “Oké, we hebben nog een kwartier. 3e couplet oefenen. Jullie krijgen vier maten vooraf…”

Wéér speelden we en weer kwam ik onder de indruk van Wendy’s stem. Ze zong heel licht en zo te zien compleet ontspannen. En loepzuiver. Greet knikte toen het stil werd. “Dit is héél mooi, zo samen. Ook al zou een van ons straks gillend de fout in gaan: ik heb hiervan genoten.” Hendrik knikte. “Hier nog een.” Hij knipoogde naar Wendy. Greet keek me aan. “Kees? En nu?” Ik dacht kort na. “ We gaan naar beneden, wachtmeester. Daar wachten we het gezelschap op, maken kennis en gaan dan weer naar boven. En het eerste wat we spelen…” Greet knikte. “Amazing Grace. En daarna lopen we de dienst even door, oké?” Ik knikte. “Kom, naar beneden. Even wat water drinken; ze zullen zo wel komen.”

In de hal liep Greet richting toiletten en ik nam een slok water uit m’n flesje. “Zenuwachtig, Kees?” Wendy keek me aan en ik knikte. “Best wel.” “Greet en ik slepen je er ...

... wel doorheen. Je moet er ook van genieten, hoor.” Ik dacht even na. “Ja. En dat doe ik ook. Ik ben bevoorrecht dat ik als simpel amateurtje samen met jullie mooie muziek mag maken en daar geniet ik van. Maar ik hoop dat je ook begrijpt dat ‘Amazing Grace’ momenteel om twee redenen best een berg is waar ik tegenop zie.” Ze knikte. “Ja. Maar je kunt het, heb ik net gehoord.”

Achter me hoorde ik een deur opengaan en twee seconden later voelde ik twee armen om m’n nek en rook ik bekend parfum. “Hoi Kees...” Ik keek om in twee mooie blauwe ogen. “Hallo schat.” Achter haar stonden Pa, Ma en een mij onbekende dame. Ma omhelsde me, deed toen een stap opzij en zei: “Dit is

Heleen

Winkelman, de vrouw van Gerrit.” Ik gaf haar een hand. “Dag mevrouw. Fijn om met u kennis te maken.” Ze glimlachte vriendelijk. “Dag Kees. Ik heb veel over je gehoord. Van Chantal, maar vanmiddag ook van Joline. En noem me alsjeblieft Heleen.”

Ik knikte. “Mag ik jullie voorstellen? Dit is Greet, mijn bugeldocente en Hendrik, haar neef en tevens organist en Wendy, zangeres en vriendin van Hendrik. Dames en heer: dit is Joline, mijn vriendin, mijn ouders en Heleen, de echtgenote van Gerrit, de vorige eigenaar was van die mooie bugel.” Ze gaven elkaar een hand en Greet zei: “Zullen naar binnen gaan? Het is nu rustig in de kerk…”

In de kerk wees zij op een paar plaatsen in het midden. “Daar is de acoustiek het best.” Ik kreeg een knipoogje van Joline en liep achter Greet aan naar boven. Ze ging op de ...