De Engel Des Doods - 1 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 1

... weg.

Gespannen over het stuur gebogen stuurde Marc zijn auto door het drukke stadsverkeer. In een tijdsbestek van enkele minuten constateerde Myriam een tiental overtredingen. Ze keek geïrriteerd opzij.

"Zit de duivel je op de hielen? Denk je dat het lijk wegloopt?"

Marc klemde zijn lippen op elkaar, negeerde haar opmerking en drukte het gaspedaal nog dieper in. Myriam zuchtte, zette zich schrap in haar zetel en verviel in gepeins.

Voor de ingang van het flatgebouw stond een jonge agent. Hij tikte beleefd tegen zijn pet toen de inspecteurs op hem toeliepen.

"U bent er snel," sprak hij bewonderend.

"Zijn er al anderen?"

De agent schudde zijn hoofd. “Enkel mijn collega. Die is boven op de derde verdieping bij de poetsvrouw die haar heeft gevonden. Hij neemt een verklaring van haar op, maar ik betwijfel of we veel van haar te horen gaan krijgen. Ze is totaal van de kaart."

“Myriam, ik wil dat jij met die poetsvrouw gaat praten, dan neem ik een kijkje in het appartement van het slachtoffer.”

“Hoe? Maar…”

“Geen gemaar. Ik wil niet dat de plaats delict bezoedeld wordt. Als de technische recherche zijn werk heeft gedaan, mag je zoveel rondkijken als je maar wilt.”

De flat van het slachtoffer was minimalistisch ingericht en gaf de indruk dat er bijna niet in geleefd werd. De vloer was van gegoten beton en het meubilair bestond stuk voor stuk uit design-materiaal. Een indrukwekkende OLED-tv hing aan de muur van de woonkamer en was gericht naar twee ...

... linnen sofa’s die symmetrisch van elkaar stonden opgesteld. Op de salontafel lag een console waarmee de hele flat elektronisch kon worden bediend.

Marc staarde met open mond naar de decadente luxe en slenterde naar de badkamer. Daar boog hij zich over het naakte lichaam van de jonge vrouw in het verder lege bad. Zijn blik tastte haar zachte gelaatstrekken af. Haar blauwe ogen keken star. Hij was geen emotioneel mens, maar wist hoe hij met de dood in al zijn facetten moest omgaan. Toch riep het zien van het ontzielde lichaam van de vrouw iets in hem wakker. Het was een gevoel van bitterheid, vermengd met haat. Hij wist dat hij niet zou stoppen tot hij de dader van deze laffe en zinloze moord had ontmaskerd. Hoe dan ook.

Een uur later wemelde het van de mensen in witte pakken, op zoek naar minieme aanwijzingen die tot de identificatie van de dader zouden kunnen leiden. Nauwgezet zochten ze naar DNA-sporen, kledingvezels en vingerafdrukken.

Brian, hoofd van de technische recherche, kwam naast Marc staan.

“Het ziet er niet al te best uit,” zuchtte hij.

“Wat weten we al?”

"Overleden vrouw, achtentwintig jaar oud. Ze is al minstens vijf uur dood, maar dat kunnen er ook acht zijn."

"Doodsoorzaak?"

"Zie je die bloeduitstortingen in de hals?" De plekken in haar hals waren bijna zwart.

"Het lijken wel duimen."

"Ze is inderdaad met blote handen gewurgd. Haar adamsappel is naar binnen gedrukt. Het moet een gruwelijke doodsstrijd zijn geweest. Een kansloos ...