De Engel Des Doods - 1 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 1

... gevecht."

"En die andere blauwe plekken?" Marc wees op de rest van haar lichaam.

"Een deel daarvan zijn oud, andere recent."

"En wat betekent dat?"

"Het ziet ernaar uit dat ze ook is aangerand. Er zijn heel wat blauwe plekken op haar dijen en bovenarmen."

"Een ruzie tussen geliefden?"

Brian kneep zijn ogen tot spleetjes terwijl hij diep leek na te denken. "Dat lijkt me onwaarschijnlijk."

“En toch lijkt het me de meest logische verklaring.”

“Wat bedoel je?”

“Er zijn geen sporen van inbraak, dus de vrouw moet haar moordenaar hebben binnengelaten.”

Marc nam Brian mee naar de keuken en opende de vaatwasmachine. “Twee wijnglazen, twee soeptassen, twee borden… Het lijkt er op dat ze eerst samen hebben gegeten.” Hij wees naar de kaarsjes op tafel. “Meer nog, eerder een romantisch etentje. In de slaapkamer loopt het mis en vermoordt hij haar. Daarna sleept hij haar lichaam naar de badkamer.”

“En dan wist hij alle sporen.” besloot Brian.

Marc keek hem verbaasd aan.

“Het lijkt er op dat alles grondig is schoongemaakt. Er zijn geen sporen te vinden. Ook de gsm en laptop van het slachtoffer ontbreken.”

Marc zuchtte en keek peinzend naar de collega’s van de technische recherche, die in hun witte overalls nog steeds de flat van de jonge vrouw onderzochten. “Life is a bitch,” mompelde hij in zichzelf. Hij had hoofdpijn en dat kwam niet alleen door het vroege uur. Hij had gedronken. Alweer.

Er knaagde iets aan hem. Hij vertrouwde het niet. Hij ...

... nam de omgeving nog een keer nauwkeurig in zich op. Voor de zoveelste keer zocht hij een aanwijzing. Moordenaars maken fouten, het was belangrijk niks over het hoofd te zien.

Liesbeth, de poetsvrouw, ging op de stoel zitten die haar werd aangeboden en keek naar de agente die tegenover haar zat. Ze was stil, haar gezicht onbewogen, haar houding sereen. Ze glimlachte verlegen naar Myriam en draaide haar stoel een stukje bij. Ze stopte nerveus haar haar achter haar oren. Dan legde ze haar handen in haar schoot tot rust.

"Ik heb eigenlijk net alles al verteld aan uw collega". Ze keek Myriam kort aan. Deze keek haar afwachtend aan. Vaak hielp het bij een verhoor om te zwijgen. Mensen begonnen vaak te spreken om de stilte te doorbreken. De poetsvrouw bleef echter zwijgen.

"Ik weet het. Door het nogmaals te vertellen herinnert u zich misschien meer. Begin bij het begin.”

Het was alsof Liesbeth op deze bevestiging had gewacht.

“Ik deed de voordeur open. Deze was niet in het slot. Normaal gezien is ze er niet als ik kom kuisen. Dan is de deur op slot. Nu was dat niet zo. Ik dacht nog: oei, ze zal toch niet in mijn weg gaan lopen. Dat was al eens gebeurd, ziet u. De hele tijd zat ze dan dingen vuil te maken die ik al gekuist had. En je moet dan rustig en beleefd blijven, want zij is de baas, he. Maar ik heb dus liever dat ze er niet is als ik kom kuisen.”

Liesbeth had op het eerste gezicht in shock geleken. Het eerste gesprek met de eerstaanwezige agent had haar echter ...