Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 1 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 1

... “Waarom wat lieverd?” Ze reageert als door een bij gestoken. “Ik ben JOU lieverd niet! Ik was de lieverd van je broer.” Haar verwarring amuseert me. “Waarom reageer je nou zo boos? Ik had je gewaarschuwd. Stel geen vragen waarop,” “Hoe kon ik weten dat je… Dat je mij?” “Dat ik jou wat Evie? Begeerde; bedoel je dat?” Hetgeen waar ik op hoopte gebeurt eerder dan verwacht. Haar gevoelens en emoties zitten in een achtbaan. Op zijn sterfbed had Wouter me gevraagd om me na zijn dood om zijn vrouw te bekommeren. Dit had ik hem met liefde toegezegd. Wellicht met meer liefde dan zijn bedoeling was geweest. Zo goed en uitgebreid als wij over zakelijke dingen communiceerden, zo oppervlakkig waren onze gesprekken betreffende persoonlijke dingen. Onze karakters en talenten waren totaal verschillend. In zekere zin waren wij complementair aan elkaar. Een ding echter hadden wij gemeen, niet dat ik dit ooit aan wie dan ook verteld heb. Al vanaf het moment dat hij mij aan zijn vriendin Evie voorstelde was ik verliefd. Tot op de dag van vandaag is me onduidelijk waarop Wouters noch mijn liefde voor haar is gestoeld. Zij is niet bepaalt moeders mooiste. Zowat alles aan haar is een beetje te. Haar gezicht is te breed, haar wenkbrauwen te borstelig, haar borsten te klein en haar kont en heupen zijn te breed. Maar toch voor mij en blijkbaar ook voor mijn broer zaliger… Het is het totaalplaatje. Ze heeft iets. Iets dat mijn hart sneller laat kloppen, mijn bloed sneller laat stromen en mijn kruis ...

... laat verstijven. In tegenstelling tot mijn broer wil ik haar bezitten. Hij was haar vriend en partner. Ik wil haar als mijn eigendom. Een eigendom dat ik met alle egards zal behandelen. Optimalisatie van haar voldoening, gerief en lustbeleving zijn mijn ultieme doel. “Maar, sinds wanneer… ?” “Vanaf het moment dat wij aan elkaar zijn voorgesteld.” Het graven in haar geheugen is bijna hoorbaar. “Maar toen… Je was nog een puber.” “Voordat we verder gaan laten we een ding afspreken Evie… Dat ge-maar irriteert me mateloos. Ik vereenzelvig het woordje ‘maar’ en meer nog ‘ja maar’ met een verdekt ‘nee’. En juist dat nee. Dat wil ik uit jou mond niet meer horen.” Terwijl het asfalt van de Duitse autobahn met hoge snelheid onder ons doorschiet ontvouwt zich een ijzige stilte. Net als ik staart zij nu recht voor zich uit, met dat verschil dat ik daarbij mijn Audi bestuur. We zijn op z’n minst vijftig kilometer verder als ik voel dat zij voorzichtig naar me toe draait. “Ik denk dat ik naar huis wil, John.” Haar stem trilt van onzekerheid. Ik neem de tijd.

“Dan hebben wij inmiddels een probleem Evie… Ik heb om acht uur vanavond een belangrijke afspraak in Kitzbühel. Zelfs als ik meteen omkeer, jou thuis afzet en gelijk weer vertrek red ik dat niet. Vooropgesteld dat jij verder niets met mij wil, kies ik dan toch voor die zakendeal. Ik heb niet de luxe te kunnen leven van de erfenis en levensverzekering van mijn overleden partner.’Met dat ik het uitspreek voel ik me toch wel schuldig. ...