Mini - 143 - Sex Verhalen

Mini - 143

... bouwvakkers.” Rob wees om zich heen. “Volgens mij hebben we daar ook genoeg van. Dan zetten ze hun ingenieurshersens maar even op ‘uit’ en gaan ze buffelen.” Henry knikte. “Ik zal het in gedachten houden, Rob. Dank voor het aanbod.”

Even later kwamen de andere piraten binnen en na even kletsen over de avond ervoor gingen we aan ’t werk. Tijdens de kleine onderbreking om drie uur kwam Fred grijnzend binnen. “Zo. Is dit het hoofdkwartier van ‘Nightmare on Elmstreet’? “Als je Kees bedoelt… Ja, dat klopt, Fred. Hij zit daar.” Henk wees en Fred z’n grijns werd breder. Kun je even meekomen, Kees?”

We liepen naar mijn kantoor. “Ik heb gisteren wat telefoontjes onderschept. Jullie hebben iemand aardig de stuipen op het lijf gejaagd.” Hij ging zitten, laptop in één hand.

“Rond een uur of tien gisteravond. Telefoontje van zoon naar Pa. “Kan ik thuiskomen?” “Nee, ik heb gezegd dat je het maar uitzoekt.” “Ze hebben me Veldhoven uitgejaagd. Wel dertig man. En iedereen wist wie ik was.” “Nou én? Eigen stomme schuld. Lazer op.” Einde verbinding.

Volgend telefoontje, nu naar stiefma. “Kan ik bij jou slapen?” ”Nee. Kom nooit meer bij me in de buurt.” Einde verbinding.

Vervolgens een aantal telefoontjes naar vriendjes en/of vriendinnetjes: stuk voor stuk negatief. Uiteindelijk heeft meneer ergens op Utrecht CS overnacht; tenminste: mijn log liet me zien dat z’n telefoon vanaf 00:00 tot vanochtend 06:30 op dezelfde plaats was gebleven en hij belde ook niet meer.

Vanmorgen ...

... gilde mijn systeem dat er verbinding was tussen Pa en jou. Leuk gesprekje trouwens.

Toen jij met hem klaar was, heeft hij Zomers gebeld. Of ze helemaal van de pot gerukt was om van die tienduizend euro te vertellen? Zomers er tegenin: Nee, dat had zij niet verteld, dat moest van Pa, stiefma of zoon komen. Na wat gevloek over en weer zei Pa: “Ik heb je niet meer nodig. Ik reken zelf wel met die vent af.” Wat toen volgde… Ik kon m’n oren niet geloven. Zomers waarschuwde hem voor jou. Dat je heel gevaarlijk was als je nijdig was… Ik had bijna de neiging om in te breken in het gesprek en te roepen dat ze daar helemaal gelijk in had… Toch maar niet gedaan. Enfin, pa riep nog heel stoer dat ‘ie voor hetere vuren had gestaan en hij niet onder de indruk was van een of andere blaaskaak. Zomers zei nog: ‘ik heb u gewaarschuwd’, en dat was einde gesprek.

Volgend gesprek. Nu met stiefma. Dat verliep eerst nogal stroef: verwijten over en weer; het bekende gedoe van “Jij bent altijd druk” en “Maar jij hebt nooit zin”, maar uiteindelijk kwam meneer tot de kern van de zaak: als mevrouw jou kon overhalen tot het vernietigen van die foto’s, zou de scheiding niet doorgaan.”

Ik stak mijn hand op. “Wacht even Fred… Hoe laat was dat laatste telefoontje?” Hij keek op z’n laptop. “Startte om 11:01 en was om 11:11 afgelopen. Hoezo?” Ik grijnsde breed. “Even later kreeg ik een beleefd mailtje van stiefma waarin ze als laatste zin voorstelde dat ze mij onder vier ogen wilde ontmoeten “om me te ...