Mini - 143 - Sex Verhalen

Mini - 143

Met een brede grijns op mijn gezicht reed ik uit Veldhoven weg.

Joline

zat naast me te mopperen. “Waarom in hemelsnaam ben ik verliefd geworden op een vent die me te pas en te onpas wijst op het feit dat ik blond ben? En dat met zo’n toon dat het duidelijk is dat ‘blond’ het equivalent is van ‘dom’? Verdorie…”

Ik legde mijn hand op haar knie, maar die werd er meteen weer afgeveegd. “Niks ervan Kees Jonkman! Jij biedt eerst maar eens je excuses aan!” Ik blééf grijnzen. “Lieve schat, jij luistert wel héél selectief hé? Eerst citeerde ik Theo, en meteen er achteraan zei ik dat je steengoed en heel slim bent.

Mijn opmerking over je haarkleur was alleen maar bedoeld om te accentueren dat je ‘a one of a kind’ bent. In feite dus een enorm compliment. Weliswaar wat verborgen misschien, maar toch een compliment.” Ze keek me schuin aan. “Jaja… Je kletst er weer een leuk verhaal omheen. Ik ga er eens goed over denken wat ik hiervan vind…”

Even was het stil. “Wat ga je doen met mevrouw de Rooij, schat?”, vroeg ze even later. Ik was even verrast door deze overgang van onderwerp en dacht na. “Ik ga mevrouw vertellen dat ik maar een héél klein duwtje nodig heb om haar man en zoontje enorm op hun bek te laten gaan. En dat ik het jammer zou vinden dat zij in die ellende meegezogen zou worden, maar dat ik mijn eigen belangen boven die van haar stel. Ik laat me door niemand bedreigen en/of chanteren. Enfin, daar is ze nu ook wel achter, hoop ik. De vraag is alleen of zij die ...

... kennis overtuigend aan haar lieve, op huwelijkse voorwaarden getrouwde, echtgenoot weet over te brengen. Maar dat is háár uitdaging. Niet die van mij.”

Joline legde haar hand op mijn knie. “Kees, op het moment dat ik vermoed dat zij een poging doet om jou te verleiden, gaat ze keihard onderuit. Door mij. Ik wil bij dat gesprek zijn, maar in eerste instantie niet naast je zitten. Ik wil iets verderop zitten, op een plek waar ik jou en haar kan zien en liefst horen. Zouden we dat kunnen regelen?”

Ik dacht even na. “Dat hoeft niet zo moeilijk te zijn. Telefoon in mijn binnenzak, extern microfoontje ergens op mijn kleding en jij iets verderop met oortjes in. Kun je alles feilloos volgen.” Joline knikte. “Dan doen we dat. En op het moment dat mevrouw oneerbare voorstellen doet, kom ik in beeld. Als de dochter van Hare Secretia uit Malden. En op het moment dat ze laat blijken oprecht te zijn, kom ik ook in beeld. Als m’n lieve zelf.”

Ik knikte. “Goed plan. En wil je ook bij het gesprek met pa de Rooij zijn?” Ze schudde het hoofd. “Nee. Want dan wordt hij toch maar afgeleid door mijn charmante blonde verschijning. Zou té makkelijk voor jou zijn…”

Nu was het haar beurt om gemeen te lachen. “Blond krengetje. Waarom word je niet bloedlink als ik dat zeg?” “Omdat ik het als een koosnaampje beschouw. Eerst van Rob, nu van jou. Liefje…” Ze legde haar hand op mijn knie. “Vriendjes?”

Ik knikte. “Vriendjes. Tot na de Bingo in Huize Levensavond.” “Mooi. Zometeen nog een middagje ...