Het Satorvierkant - 14 - Sex Verhalen

Het Satorvierkant - 14

... knap, een meisje dat het liefst met haar vriendinnen zou willen gaan stappen, maar dat mag allemaal niet. Buiten is het donker en stil. Er is geen leven.

Voor zover de Duitsers weten, zijn René en zijn dochter eenvoudige Normandische burgers, onbeduidende mensen. Mensen die de dankbare Duitse soldaten op de brug dagelijks wijn, koffie en etenswaren verkopen. In feite is René niet zo onbeduidend als hij zich voordoet. Hij is afkomstig uit de Elzas en spreekt vloeiend Duits, iets wat hij met succes verborgen blijft houden voor de bezetters. Hij haat de Duitsers voor wat ze Frankrijk hebben aangedaan, verfoeit het leven dat hij onder de bezetting moet leiden en vreest voor de toekomst van zijn dochter. Redenen genoeg om te doen wat hij kan om de Duitsers tegen te werken. In zijn geval is dat het leveren van informatie over de omstandigheden op en om de brug. Elke dag luistert hij aandachtig naar het geklets van de soldaten die het café bezoeken. Die info speelt hij door aan madame Georgette, de directrice van de plaatselijke school, die het op haar beurt weer doorgeeft aan het verzet in Caen...

Hoewel de Duitsers de brug beschouwen als een van de belangrijkste strategische punten in heel Normandië, is er slechts één garnizoen die instaat voor het bewaken er van. Meestal zijn het twee soldaten die op de brug zelf wacht lopen, terwijl de rest in hun bunkers liggen te pitten, als ze niet in het café aan het drinken zijn. De commandant van het garnizoen bij de brug is majoor ...

... Hans Schmidt. Hij brengt zijn tijd door in Caen, bij zijn franse vriendin, waar hij zich te goed doet aan het voortreffelijke eten en drinken van Normandië. Het dagelijkse commando laat hij over aan korporaal Fritz Hoffman.

De middag in het café loopt naadloos over in de avond. Een groepje Duitse soldaten komt de kroeg binnen. Ze zien er keurig uit in hun smetteloze uniform en glimmende laarzen. Ze zijn redelijk luidruchtig. "Ober, bring mich Wein." roept een jonge soldaat. Ze gaan aan een tafeltje zitten.

René snelt met een karaf van zijn goedkope aangelengde huiswijn naar het groepje soldaten.

"Nein!" brult een van hem. "We willen door je dochter bediend worden."

Op het voorhoofd van René verschijnen rimpeltjes.

"Maar... Ze is nog maar een kind."

Simone legt haar hand op de arm van haar pa. "Het is ok," fluistert ze. Ze neemt het dienblad van hem over en loopt naar de soldaten toe.

Wanneer ze zich voorover bukt om de wijn op tafel te zetten, laat een van de soldaten een hand onder tafel glijden. Zijn hand zoekt zijn weg onder haar rok en knijpt hard in haar bil. Simone slaat een verschrikt gilletje. De soldaat glimlacht en geeft haar een vette knipoog. Wanneer ze zich wil terugtrekken, grijpt hij haar heupen vast en trekt hij haar op zijn schoot, bovenop de bobbel in zijn broek. Het volgende moment heeft hij zijn hand in haar slipje en nog voor ze kan protesteren glijdt zijn middelvinger bij haar naar binnen. Haar ogen vliegen open en kijken verschrikt ...