Vrienden Met Een... - 25 - Sex Verhalen

Vrienden Met Een... - 25

... een arm om Anita heen. Voorzichtig leg ik mijn hand op haar rug en wrijf er zachtjes over. Ze heeft een lange weg te gaan, maar uiteindelijk komt ze er wel.

Ik schrik als Anita opeens haar mond op de mijne drukt. Ik blijf verstijfd zitten, ik zou niet weten hoe ik hierop moet reageren. Is dit normaal? Moet ik haar tegenhouden voordat ze spijt krijgt, moet ik met haar meedoen? Oh god, ik weet het niet. Ze drukt zich tegen mijn bovenlichaam, ik voel haar borsten tegen me aan drukken. Oh god, wat moet ik hiermee?!

Dan trekt ze zich terug. Haar gezicht is nat van de tranen. “Sorry,” stamelt ze. “Ik liet me even meeslepen…”

Ik veeg zachtjes de tranen van haar wangen. “Je hoeft geen sorry te zeggen, An.”

Anita zucht en schuift wat opzij. “Ik mis het,” zegt ze zachtjes. “Ik mis het en toch vind ik het eng.”

“Je moet niks doen waar je niet achter staat, lieverd,” antwoord ik. “Ik ben er altijd voor je, wat je ook nodig hebt. En ik weet zeker dat Manon er ook voor je is.”

“Uiteraard,” bevestigd Manon. “Daar zijn vrienden voor.”

Anita pakt haar koffie en houdt haar beker met twee handen vast. “Ik mis de intimiteit, en toch ben ik er doodsbang voor.”

Ik volg haar voorbeeld en pak ook mijn koffie. Hoe graag ik nu ook weg wil vluchten uit deze ongemakkelijke sfeer blijf ik zitten. Manon pakt haar thee en zwijgend drinken we onze bekers leeg.

Als de bekers leeg op tafel staan komt Anita tegen me aan zitten. Ik leg mijn arm losjes om haar heen en blijf rustig ...

... zitten. “Wil je me helpen?” vraagt ze zachtjes.

Ik denk even na over wat ze me vraagt. Wil ze echt dat ik met haar naar bed ga? Ik voel Manon zachtjes in mijn bovenbeen knijpen, alsof ze me wil aanmoedigen. Uiteindelijk knik ik naar Anita. “Ik zal alles doen wat ik kan om je te helpen.”

Ze sluit haar ogen even. “Vrij met me,” fluistert ze. “Help me mijn leven weer op te pakken.” Dit is de eerste keer dat ze het zo noemt. Geen neuk met me, maar vrij met me. Dit zegt voor mij precies wat ze nodig heeft. “Wat ik ook zeg of doe, stop niet. Help me hier doorheen.” Haar stem beeft zachtjes.

Ik leg mijn hand op haar schouder. “Alleen als je het zeker weet, An. Als je echt wil dat ik stop moet je het zeggen.”

Anita schudt haar hoofd en kijkt me aan. Ze heeft tranen in haar ogen en ik zie haar angst. “Als je moet stoppen zeg ik citroen.” Ze komt overeind en lijkt even te twijfelen.

Ik wissel even een korte blik met Manon. Eigenlijk weet ik me geen raad.

Manon komt bij Anita staan en legt haar handen om Anita’s bovenarmen. Ik besluit ze even een moment samen te geven en schuif wat opzij. Toch betwijfel ik of dit wel de juiste manier is, maar Anita zal het zelf wel weten wat ze nodig heeft.

Ik zie hoe Manon haar handen om Anita’s bovenarmen legt en zachtjes haar mond tegen die van Anita drukt. Anita legt haar armen om Manon heen en houdt haar stevig vast, alsof Manon haar reddingsboei is. Misschien is ze dat in feite ook. Met een sprong komt mijn pik omhoog in mijn ...