Vrienden Met Een... - 25 - Sex Verhalen

Vrienden Met Een... - 25

... Manon kijkt uit het raam. “Waar gaan we heen?”

Ik leg mijn hand even op haar knie. “We gaan Anita halen en dan gaan we uit eten. Ze heeft zich lang genoeg verstopt, ze moet nu haar leven weer oppakken.”

Manon gniffelt en kijkt naar me. “Is het niet haar taak om de verstandige te zijn?”

Ik knijp even in haar knie, maar trek mijn hand dan terug om te schakelen. “Gewoonlijk is dat ook zo, vandaar dat ik me zorgen maak. Ik snap dat ze van slag was, maar het is tijd dat ze verder gaat. Ze gaat dus met ons mee uit eten, gewoon als vrienden. Met ons erbij zal ze zich hopelijk veilig genoeg voelen om te kunnen ontspannen.”

Binnen een paar minuten sta ik voor Anita’s huis. Ik zet de motor uit, kom uit de auto en ga naar de voordeur. Manon loopt vlak achter me. Ik bel aan en wacht even tot Anita de deur opent. Zoals ik al verwachtte heeft ze een joggingsbroek en een oversized trui aan. “Daan, wat kom je doen?”

Mooi, ze is verbaasd. “Kleed je om, we gaan uit eten.”

“Uit eten? Ben je gek, ik ga nergens heen!” Ze wil de deur sluiten, maar ik zet mijn voet er tussen en duw de deur weer open.

“Luister, Anita. Je gaat je omkleden en je haalt een borstel door je haren. Over een kwartier zit je in mijn auto, al moet ik je over mijn schouder gooien en je erin zetten zoals je er nu bij loopt.”

Ze zucht geïrriteerd en gaat naar boven. Manon en ik komen de gang in en ik doe de deur dicht. We wachten geduldig terwijl Anita zich klaarmaakt.

Manon komt bij me staan en ...

... pakt mijn hand. “Zou je haar echt zo meenemen?” vraagt ze voorzichtig.

“Natuurlijk niet.” Dacht ze echt dat ik dat zou doen? Ik wil het niet erger maken dan het al is. “Ze had gewoon een duwtje in de rug nodig. Als ze dit echt niet wil had ze dat wel gezegd.” Ik trek haar naar me toe en kijk in haar ogen, mijn handen rustend op haar heupen.

Na een tijdje komt Anita naar beneden. Ze heeft spijkerbroek aan en een zwart T-shirt. Hij verbergt haar borsten een beetje, maar ze ziet er een stuk beter uit dan in die joggingsbroek van daarnet. Haar haren heeft ze in een eenvoudige staart gebonden. Ze heeft mascara op en oogschaduw. Simpel, maar meer heeft ze ook niet nodig. Ze pakt een paar sneakers en doet die aan. “Zo beter?”

Ik glimlach naar haar en negeer haar gesnauw. “Je ziet er een stuk beter uit. Kom, dan gaan we.” We gaan naar de auto en ik ga achter het stuur zitten. Manon en Anita gaan achterin zitten. Ze zitten te praten en al snel klinkt Anita een stuk vrolijker.

Anita richt zich dan tot mij. “Hoe is het met je werk?” vraagt ze.

Ik rem af voor een rood stoplicht. “Zoals altijd, weinig bijzonderheden. Toevallig kreeg ik vanmiddag de vraag of ik vierentwintig uur kon komen, maar zoals je weet doe ik geen overnachtingen.”

Manon kijkt me verbaasd aan via de spiegel. Ja meisje, soms neem ik zelf mijn afspraken door. “Heb je dat ooit wel gedaan?” vraagt ze.

Ik knik en trek weer op. “Tot het tussen ons serieuzer werd deed ik dat wel, ja. Nu wil ik gewoon naast ...