1. Vrienden Met Een... - 25


    Datum: 6-8-2022, Categorieën: Hetero Auteur: Eline89, Bron: Opwindend

    ... we de club hebben en dat ik mijn afspraken ga afbouwen.
    
    Debbie vraagt of we een toetje willen als de tafel wordt afgeruimd. Ik kijk even naar Anita, maar volgens mij heeft ze genoeg gehad. “Nee dank je, breng de rekening maar.” Ik kijk naar Anita. “Wil je dat ik je naar huis breng of kom je nog even wat koffie drinken?”
    
    Anita schudt haar hoofd. “Ik ben lang genoeg bij jullie geweest, het wordt tijd dat ik naar mijn eigen huis ga. Maar jullie kunnen wel wat drinken voor jullie naar huis gaan.”
    
    Dat lijkt me een goed idee, daar kunnen we rustiger praten dan hier. Ik wacht niet op Debbie en ga naar de bar om de rekening te betalen.
    
    De weg terug naar Anita’s huis zijn de dames opvallend stil. Ik luister naar de muziek die zachtjes aan staat en neurie zachtjes mee. Ik ben blij dat Anita er even uit is geweest, het ging beter dan ik verwacht had.
    
    Ik parkeer de auto en volg de dames Anita’s huis in. Zonder wat te vragen ga ik de keuken in om koffie en thee te zetten. Ik ben hier wel vaker geweest en weet de meeste dingen wel te vinden. Ik hoor de dames met elkaar praten, maar kan ze niet verstaan. Ik ben wel blij dat Anita zich redelijk sterk weet te houden. De laatste tijd was ze erg stil en teruggetrokken.
    
    Ik kom de kamer in met de drie bekers in mijn handen en zet ze op tafel. Ik weet niet goed hoe Anita zal reageren als ik naast haar kom zitten, dus besluit ik op een stoel te gaan zitten.
    
    “Ik denk dat ik je aanbod wel wil proberen,” zegt ze dan. “ Maar dan ...
    ... wel op kantoor. Ik ben er nog niet aan toe echt met mensen om te gaan.” Ik knik, maar zeg niks. Ze heeft even tijd nodig, dat begrijp ik. Gedrogeerd worden en bijna verkracht worden is niet niks.
    
    “Hoe is het met je hand?” vraagt ze dan. Ik laat haar mijn hand zien. Mijn knokkels zijn inmiddels een beetje geel-groen geworden, binnenkort zie je er niks meer van. Ik zie een traan over haar wang rollen. “Het spijt me, Daniël,” zegt ze zachtjes.
    
    Wat zegt ze nu? Is ze gek geworden? Voor ik er erg in heb zit ik naast haar op de bank en leg ik mijn hand over haar handen. “Anita, wil je dat nooit meer zeggen?” Ik kijk haar aan. “Je hebt hier niet om gevraagd. Zij zaten fout, niet jij. Je hebt ze niet gevraagd je te drogeren en misbruiken. Er vaalt jou niks te verwijten, onthoud dat goed.”
    
    “Dat weet ik wel,” zegt Anita met bevende stem. “Dat weet ik, maar toch voelt het…”
    
    Ik val haar in de rede. “Er is geen maar, Anita. Dat je je klote voelt snap ik best, maar dat is niet jouw schuld. Ik wil niet horen dat je jezelf ook maar iets verwijt. Ik koos er zelf voor naar je toe te komen zonder Bart. Achteraf gezien niet de slimste zet, maar het is goed afgelopen. Die blauwe plek trekt wel weer weg. Ik vind het belangrijker hoe het met jou is.”
    
    Ze draait zich naar me toe en drukt haar gezicht tegen mijn schouder. Ik hoor haar zachtjes snikken en weet even niet wat ik moet doen. Ik heb zelden een huilende vrouw meegemaakt, hoe ga je hiermee om?
    
    Manon komt erbij zitten en legt ...
«1...345...8»