Mini - 154 - Sex Verhalen

Mini - 154

... Kees wel wat op elkaar. En daar heb ik persoonlijk niks op tegen.”

“Als je ons maar niet verwisseld, schat”, zei Rob droogjes. Tony draaide zich langzaam om. “Geef me je andere oor eens, Rob Boogers…” Nu was het mijn beurt om te grinniken. “Laat dat verwisselen maar zitten, Uwe Secretia…” Tony gromde. “Jullie kerels zijn ook altijd hetzelfde, verdomme.”

“Als je bij DT gewerkt had, had je je nu vijf keer moeten opdrukken, Ma.” Joline legde het even uit en Tony keek haar uitdagend aan. “Dochtertje, ik ben ik m’n eigen huis. Als ik hier een keer een krachtterm gebruik, is er niemand die mij daarvoor ter verantwoording roept of laat opdrukken. Zelfs geen yoga-sportinstructrice.” Ze keek op haar horloge. “Maar… heren… en jongedame ook… Het is zo ongeveer bedtijd. Morgen is het weliswaar zaterdag, maar zowel Rob als ik moeten nog wat dingen doen voor ons werk. Dat doen we meestal op de vrijdagavond, maar ja…” Joline knuffelde haar. “Dan gaan die techneut en ik morgen wel even door het huis met stofzuiger en poetsdoek. Hoeven jullie dat niet te doen. En morgenavond zorgen wij voor het eten!”

Ik gaf Tony even later ook een welterustenknuffel en kreeg van Rob even een arm om mijn schouder. “Negen uur staat de tafel gedekt. Lekker slapen kinderen!” Tony’s ogen knepen zich even samen. “En niet teveel herrie maken samen…” Joline giechelde. “We zullen de steuntjes onder mijn bed uitklappen, goed? Welterusten…” Ik pakte onze weekendtassen en we liepen naar boven.

In Joline’s ...

... kamer keek ze me aan. “Wauw… wát een avond, Kees. Ook ik heb dingen gehoord die nieuw voor me zijn…” “Teken dat ze ons wel vertrouwen, liefje.” Joline knikte. Ze keek naar haar bed en giebelde. “Een van de twee heeft een tweepersoons dekbed op mijn bedje gelegd. Dat lag er eerst niet.” Ik grinnikte mee. “Ik kan me niet voorstellen dat Rob en Tony nog steeds in de veronderstelling zijn dat jij in Veldhoven op de logeerkamer slaapt, schat. Hoe dan ook: het is een lief gebaar.”

Ze keek me aan. “Een kostbare avond, Kees.” “Ja. Ik mag hen steeds meer. Je hebt schatten van ouders. En ik ga de tiet-en-konten-mars bij Tony niet misbruiken. Niet omdat ik bang ben voor een klap, maar omdat ik daarmee haar vertrouwen zou beschamen.” Joline knikte. “Lief…”

Toen gleed er een ondeugend lachjes over haar gezicht en ze pakte haar smartphone. “Wat ga jij doen?” Ze schudde haar hoofd. “Eén moment, Kees…” toen legde ze de telefoon op het nachtkastje en twee seconden later startte de Radetskymars. Ze liep glimlachend naar me toe. “Bij mij mag het wél, Kees…” Ik legde mijn handen op haar billen en trok haar tegen me aan “Je bent een maf wicht, Joline Boogers.”

Ze kuste me en keek me van vlakbij aan. “Kees… Wil je nu wél… Hier, op mijn ouwe bedje?” Samen onze liefde vieren?” Ik knikte langzaam. “Dat lijkt me heerlijk, schat. Met elkaar vrijen op de plek waar jij heel vaak heb liggen dromen…” “…van een prins op een wit paard. En die is er nu!” Haar ogen schitterden. “Kóm! Uitkleden, even ...