Mini - 145 - Sex Verhalen

Mini - 145

... drinken?” Joline keek rond. De dames lustten wel een Pisang Ambon, de heren hielden het bij een Jägermeister. “Zitten Kees. Jij hebt gereden”, zei ze, toen ik de keuken in wilde lopen. “Oké schat… Dank je wel.” Ik plofte op de bank. Melissa vroeg: “En heren… Hoe beviel de dansles?” Ton gniffelde. “Lekker om mijn eigen meisje vast te houden en in haar billen te knijpen. Inplaats van Ma of Joline.” Uit de keuken kwam commentaar. “Jammer dat ze de Radetskimars niet draaiden, hé Ton? De ‘Tiet-en-konten-mars’…”

Rob schoot in de lach. “Ja, daar konden we Jo altjd mee op tilt krijgen…” Joline kwam in de kring, met de drankjes. “Ja, verdorie.” Ze wendde zich tot Clara en Melissa. “Als die gespeeld werd, zaten de heren er niet mee om in m’n kont te knijpen. M’n borsten hebben ze nooit gedurfd, de lafaards…” Melissa keek naar Rob. “Zó! Wat hoor ik nu van mijn lieve schoonzus? Ben jij je te buiten gegaan aan de mooie billen van je vier jaar jongere zusje? Ouwe snoeperd!”

Hij keek onaangedaan terug. “Ik heb me de laatste tijd ook vergrepen aan delen van jouw fraaie body, liefje. En volgens mij zijn Jo en jij ongeveer even oud. En volgens mij heb jij daar geen bezwaar tegen. Dus…” Clara brak bits in. “Antonius Boogers: geldt dat ook voor jou? Heb jij mijn lieve schoonzus óók tijdens het dansen in haar billen geknepen, viespeuk? Dan vind ik dat jij alsnog je excuses naar je lieve zus moet maken.” “Wat je vind, moet je bij de politie brengen, schatje…”

Hij hief zijn glas op. ...

... “Proost jongens. Op een gezellig weekend!” Even was het stil en toen zei Joline: “Ik vind wel dat Claar en Mel even moeten ervaren hoe het was om met die twee daar te dansen tijdens de Radetskymars. zo meteen de stoelen en de tafel aan de kant! Kees, zoek jij ondertussen eens wat Strauss-muziek op… Dan zetten we dansles hier nog even voort.” Ik gniffelde. “Arme meiden. Ik heb de verhalen gehoord van Joline. Wat ik overigens vreemd vond was het feit dat jullie wél mijn vriendinnetje in haar achterwerk knepen, maar niet mijn lieve schoonmoeder. Dat valt me een beetje tegen…”

Ton keek me laatdunkend aan. “Heb jij wel eens zo’n oorvijg van Ma gehad? Nee zeker?” Ik wees op Joline. “Wel eentje van haar, toen ik weer eens macho zat te wezen ten koste van mijn lieve vriendinnetje. Kwam aardig aan.”

“Nou, die van Ma zijn waarschijnlijk harder. Als wij dansten met Ma, lagen onze handen netjes op de daarvoor door haar aangewezen plekken. En nergens anders! Eén keer heb ik, per ongeluk, dames en heren!! mijn hand op haar billen gelegd, en toen kreeg ik zo’n pantserdoorborende blik te verwerken en héél zachtjes de opmerking: ‘Als jij niet als de bliksem dat handje daar weghaalt, Antonius Boogers, krijg je een dreun!’

En reken maar dat die hand binnen een nanoseconde verhuisde van haar billen naar haar zij…” Joline keek op. “Hmmm… Dit is nieuw voor me. Ik stel voor…” Ze gierde het plotseling uit van het lachen. “Ik stel voor … dat Kees… Hahahaha… dat ook eens doet… op onze bruiloft! ...