Mini - 145 - Sex Verhalen

Mini - 145

... charmes bij de beide heren in de strijd te gooien en Carlos te vragen of hij de dames wil overtuigen, maar ik vrees dat dát averechts werkt.” Ze lachte. “Ik vraag het zo wel aan de dames.”

De volgende dans was de wisseldans, de op één na laatste dans. Joline was ik meteen kwijt aan een jonge knul van een jaar of 18 en ik kreeg zijn partner bijna in mijn armen gegooid. “Nou ja zeg, da’s nou ook wat. Als je vriendje iets harder had gesmeten had ik hier nog eerste hulp moeten verlenen.” Ze lachte verlegen; een meisje van hooguit een jaar of zestien met een binnenboordbeugel. Niet moeders mooiste, maar wel een leuk gezicht. En dansen kón ze. “Zóóó dame… ik kan je bijna niet bijhouden. Even rustig aan alsjeblieft…”

Ze giechelde verlegen. “Sorry… Dit is zulke lekkere muziek…” Ze genoot duidelijk. Even later een dame-op-leeftijd die bijna het tegenoverstelde was: ze danste zeer afstandelijk, alsof ze bang was voor me. Zei ook vrijwel niets en danste nogal plichtmatig, alsof het strafwerk was.

Ik was blij toen ze afgelost werd door Clara. Toen ze bij me kwam ging de muziek naar ‘slow’ en Claar legde haar hoofd op mijn schouder. “Zo. Weer even genieten van mijn knappe broer. Jij hebt veel geleerd deze weken, makker!” Ik grinnikte in haar haren. “Das verdanken wir die Joline…” “Ik zal haar uitgebreid bedanken straks… Vind jij dit leuk, Kees?” Ik knikte. “Ja. De eerste keer zag ik er vreselijk tegenop, maar Jo en ik hebben afgesproken dat we ons meer gaan interesseren in ...

... elkaars hobby’s. Dit is een grote hobby van haar. En zo langzamerhand ook van mij.” “Ik vind het ook leuk… Veel leuker dan dat gehups in Wageningen.” “Met jou in m’n armen is het óók leuk, Claar.”

Ze giechelde. “Kijk je uit dat je niet vergist, Kees?” “Nee hoor. Jij hebt krullen en die zijn rood; Joline’s haren zijn steiler en blond. En voor de rest heb jij een iets grotere maat BH dan Joline. Maar jullie zijn ook knap en prettig om mee te dansen, rooie schoonheid.” Ze hief haar hoofd naar me op en gaf me een zoen op m’n wang. “Je bent lief. Mijn lieve grote broer. En nu ga ik weer terug naar mijn luitenant.”

Het nummer was afgelopen en ik zocht Joline. Carlos leidde de laatste dans in: “Lekker los gaan, mensen. Laat zien wat je kunt.” De muziek startte en ik stak mijn hand naar Joline uit. Ze lachte en we dansten lekker. Veel te snel was het nummer afgelopen en daarmee ook de les. “Kom jongens en meiden… Nog even wat drinken; daarna naar huis.”

Toen we even later aan de bar zaten, keken Mel en Claar elkaar aan. Weer zeiden ze niets, maar ik kende die blik: de meiden zaten geluidloos te communiceren. Ik fluisterde Joline in het oor: “Volgens mij hebben we binnenkort een paar cursisten bij… Niks laten merken!” Ze kneep in m’n been terwijl ze ‘neutraal’ voor zich uit keek. “Kom jongelui, hoe gezellig het hier ook is: ik heb nu wel trek in een borrel. Let’s go home!” Ik stond op en niet veel later liepen we het appartement in.

“En wat wensen de dames en de heren te ...