Borderline - 23 - Sex Verhalen

Borderline - 23

... Shit!

“Ben ik verkracht?” Ik kan de paniek niet uit mijn stem houden.

“Daar kan ik geen uitspraak over doen. Wij behandelen alleen de medische klachten. U bent wel onderzocht door forensische artsen. De zeden politie heeft aangegeven met u te willen spreken zodra u wakker bent. Ik schat in dat u nu moe bent. Ik stel voor dat u wat gaat rusten en met u goedvinden geef ik door dat de politie u vanavond kan ondervragen.”

Ik ben inderdaad bek af. Het gezeur in mijn hoofd wordt langzaam onverdraaglijk. Even slapen klinkt niet verkeerd. Volgens mij vroeg dokter Evers of ik Lars nog even wilde zien, maar ik heb mijn ogen alweer dicht. Ja, ik wil hem graag zien, maar dat is voor later.

Ik maak mijn ogen weer open. Deze keer ben ik vlugger gewend aan het zwakke omgevingslicht. Nu weet ik meteen waar ik ben. Lars zit naast mijn bed. Zijn ogen kijken afwezig schuin achter mij. Ik vermoed dat daar de monitor staat met mijn gegevens. Daar komt in ieder geval het gepiep vandaan waar ik mij eerder zo aan gestoord heb. Nu heb ik er geen last van. Het gezeur in mijn hoofd is verdwenen. Ik voel mij eigenlijk best goed. In ieder geval ben ik meer uitgerust. Lars heeft mijn hand vast.

“Hoi,” zeg ik zacht. Ik heb meteen zijn aandacht.

“Hé, schat. Hoe is het met jou? Ik ben zo ongerust geweest. De artsen konden niet eens garanderen dat je het zou overleven. Wat heb je in vredesnaam allemaal uitgespookt?” Zo, daar heeft iemand het even nodig om zijn hart te luchten. Ik zie zelfs ...

... dat zijn ogen vochtig worden. Hij heeft het er echt moeilijk mee. Waarom eigenlijk? Ik ben bij hem weggegaan. Voordat ik een antwoord kan formuleren op zijn vragen staat er weer een wit pak naast het bed. Het is niet Janou, maar een andere verpleegster.

“Ik zie dat u wakker bent. Ik zal de rechercheurs eerst even binnen vragen, gezien u nu helemaal uitgerust bent. U kunt daarna nog met u man praten.” Lars begrijpt de hint, al is hij er duidelijk niet blij mee. Schoorvoetend loopt hij weg. Ergens ben ik wel blij dat hij niet bij het gesprek met de politie is. Ten slotte weet ik zelf niet eens wat er gebeurd is. Twee agenten in burger naderen mijn bed. De man stelt zich voor als inspecteur Jongboom, de vrouw als inspecteur Janssen-Hellenbrand. Ze zijn van de afdeling zeden. Natuurlijk willen ze weten wat ik mij kan herinneren van de bewuste avond. Ik kom helaas nog steeds niet verder dan de bus. Ik krijg te horen dat bij het forensisch onderzoek sperma van zes verschillende mannen over mijn gehele lichaam, in mijn vagina en in mijn darmen is aangetroffen. Op mijn conclusie dat ik verkracht ben, kunnen ze tot mijn verbazing geen uitsluitsel geven. Een mogelijke theorie is dat ik inderdaad ben verkracht en daarna in elkaar geslagen. Een andere theorie is dat ik vrijwillig aan een groepsseks activiteit heb deelgenomen, die echter uit de hand is gelopen. De mannen hebben vervolgens mij proberen te vermoorden om mij als ooggetuige te elimineren. Ook andere mogelijkheden worden nog ...