Borderline - 23 - Sex Verhalen

Borderline - 23

... onderzocht.

Blijkbaar weten ze al waarom ik in het hotel was. Ik moet meteen kwijt dat ik geen hoer ben. Op de een of andere manier vind ik het belangrijk om dat te benadrukken. Tot mijn verbazing krijg ik als antwoord dat ze dat al wisten. Hoewel ze eerst een vermoeden hadden dat ik wel een prostituee zou zijn, hebben ze via een getuigen kunnen achterhalen dat het niet zo was. De getuige heeft zelfs verklaard dat ik aangeboden geld geweigerd heb. Ik realiseer mij dat die getuige Ferry moet zijn geweest. Het geweigerde geld heb ik aan hem gegeven. Of hij echt geloofd dat ik geen hoer ben, of dat hij die honderd euro als smeergeld ziet, dat weet ik niet. Ik ben hem in ieder geval heel erg dankbaar voor zijn verklaring. Wel bevestig ik dat ik naar het hotel ging om mannen op te pikken voor seks. Ik krijg een compositie tekening te zien van een man. Hij is degene die met een in Rusland gestolen credit kaart de kamer heeft geboekt waar ik in gevonden ben. Er schijnen ook camera beelden te zijn, waarop ik achter hem aan loop in de lobby en op de eerste etage, al staat zijn gezicht daar niet op. De beelden geven geen uitsluitsel of ik met de man mee liep, of toevallig achter hem. Veel verder komen we niet, omdat ik mij die man niet kan herinneren.

Voor mij is het duidelijk. Ik ben verkracht. Als de inspecteurs weg zijn, komt de nieuwe verpleegster zich voorstellen als Willemijn. Ze zegt dat ze Lars weer voor mij gaat halen. Ze prijst mij gelukkig omdat ik iemand heb die al ...

... die tijd niet van mijn zijde is geweken. Ook zegt ze dat het voor Lars wennen wordt. Nu ik bij bewustzijn ben, heb ik mijn rust nodig en moet ook Lars zich aan de bezoektijden gaan houden. Het verbaast mij dat Lars al die tijd bij mij heeft doorgebracht. Lars bevestigd inderdaad dat hij sinds hij wist dat ik in het ziekenhuis lag, hij hier niet meer weg is geweest. Hij heeft zoveel mogelijk naast mij gezeten. Gegeten heeft hij in het restaurant van het ziekenhuis. Gewassen heeft hij zich op de toiletten en geslapen op een bank in de openbare wachtruimte. Zijn zus Miriam heeft hem regelmatig schone kleren gebracht. Op mijn vraag waarom is hij oprecht verbaasd.

“Omdat ik bang was. Bang om je te verliezen. Omdat ik... Van je hou.” Ik zie dat hij het meent. Ik ben in verwarring. Niet zo zeer van zijn lieve woorden, maar vanwege wat het met mij doet. Diep van binnen heb ik Lars vreselijk gemist. Ik heb het alleen niet voor mijzelf willen toegeven. Ik hou ook nog steeds van hem. Misschien moet ik mij erover heen zetten, dat hij mij bedrogen heeft. We moeten het uitpraten. Wellicht dat onze relatie dan nog een toekomst heeft. Ik hoop het zo. Lars en ik praten verder over van alles en nog wat, echter niet over de status van onze relatie. Als ik weer moe ben, stuur ik hem naar huis om eens goed te douchen en flink bij te slapen. Hij mag nu toch niet meer ongelimiteerd bij mijn bed zitten. Nadat hij mij beloofd heeft dat hij morgen weer terug zal komen, vertrekt hij eindelijk. Ik ...