-
De Engel Des Doods - 3
Datum: 11-6-2022, Categorieën: Fantasie Auteur: Leen En Oelewapper, Bron: Opwindend
... omging.” Myriam haalde een foto van Johnny uit haar tas. "Heb je haar wel eens met deze man gezien?" Hij bestudeerde de foto. "Ja." hij krabde peinzend over zijn kaak. “Ik herinner me hem omdat ik dacht dat hij helemaal niet haar type was. Hij was nogal gewoontjes, simpel. Saartje viel meer op flitsende types met geld. Dekhengsten met een vette bankrekening." Hoofdschuddend ging de barman zitten. "Dit klinkt fout. Ik mocht haar echt. Ze was jong en een beetje dom, maar ze had het hart op de juiste plaats.” “Waren Saartje of deze man eergisteren hier?” “Saartje niet, dat weet ik zeker. Ik heb haar al een paar weken niet meer gezien. Hij is hier even geweest, maar is dadelijk vertrokken.” “Ben je daar zeker van?” “Ja, want elke keer hij hier binnenkomt, houden we ons hart vast. Meestal zorgt hij voor problemen. Hij heeft de gewoonte ons vrouwelijk cliënteel lastig te vallen.” Marc dronk zijn glas in één teug leeg. “Je hebt ons enorm geholpen. Als je nog iets te binnen schiet, zou ik het op prijs stellen als je me belde." Marc stond op en gaf hem een kaartje. “Natuurlijk.” “Is het nodig dat we camerabeelden van het café opvragen?” Myriam keek vanuit haar ooghoeken naar Marc, die niet reageerde. Hij staarde afwezig uit het autoraam naar buiten. Toch had hij haar gehoord. “Laat maar. Daar gaan we Johnny niet mee vinden.” Myriam concentreerde zich weer op de weg. Ze hoopte dat Johnny zo snel mogelijk kon worden gevat. Weer een dossier dat dan ...
... zou kunnen worden geklasseerd. Niet dat iemand het zich zou aantrekken. Er was immers niemand die Saartje miste. Zorgvuldig had ze iedere emotionele betrokkenheid uit haar leven gebannen. “Myriam?” “Ja.” “Wil je hier stoppen en me eruit laten? Ik moet nog even iets doen. Ik zie je morgenvroeg wel.” Myriam parkeerde langs de weg. Marc leek wat zenuwachtig. Zo had ze hem nog nooit gezien. Dit was niet de stress die rond hem hing als hij zich in een zaak vastbeet. Er was iets anders aan de hand. In haar achteruitkijkspiegel zag ze Marc wegwandelen. Plots stond hij stil. Hij belde aan bij een herenhuis en keek even haar richting uit. Myriam reed verder naar het politiebureau. Er moest dringend wat papierwerk worden ingevuld. Als een schuchter jongetje dat zich achter de rokken van zijn moeder verbergt, keek Marc naar de grond. HIj durfde Erika niet aankijken. “Over gisteren…” “Gisteren is gisteren.” “Ik had niet…” “Wou je niet? Ik heb er geen spijt van.” “Weet je…” “Ja.” “Ik wil niet…” “Nee, ik ook niet.” “Hoewel dat het… heel…” “Dat wel!” “Dus jij…?” “Iets drinken?” “Whisky?” “Zeker?” “Ja. Jij?” “Ja.” ***** Hier begon het. In dit bad. Het bad waarin we nu tegenover elkaar zitten. Hier sprak ze de woorden uit die haar lot uitdrukten: eeuwige rust. Mijn besluit is genomen. Haar uitgesproken excuses klinken vals in mijn oren. Ik zie hoe ze wegkijkt als ze zich bewust is van de leugen. Als haar blik zich nadien weer ...