De Engel Des Doods - 3 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 3

... gsm van het nachtkastje, raapte zijn kleren op die verspreid over de vloer lagen en begaf zich naar de deur. Op het moment dat hij de klink naar beneden duwde, ging zijn gsm af. Marc swipete als een gek met zijn wijsvinger over het scherm, maar het reageerde niet direct op zijn bewegingen. Hij haatte al deze moderne elektronica. Helaas had hij geen keuze. Apps waren naar het schijnt de toekomst.

Als verzet had hij iemand van de ict-dienst het gerinkel van een oud telefoontoestel laten instellen. Daar had hij nu spijt van.

Erika opende haar ogen en keek glimlachend naar de naakte gestalte van Marc. Hij was geen Adonis of Hercules. Zowel zijn buik als zijn billen verloren duidelijk de strijd tegen de zwaartekracht. Dat maakte voor haar allemaal niets uit. Zij was een van de weinigen die zijn zachtaardige kant onder ogen had gekregen. Hij vertederde haar. Daarenboven was hij de enige agent die tijdens lijkschouwingen begreep waar ze het over had. Terwijl zij praatte, maakte hij al conclusies voor zijn onderzoek. Ze vond zijn analytische brein sexy.

Gisterenavond was ze met een bepaald doel op zijn uitnodiging ingegaan. Ze kende zijn zwakke plekken. Ze had die heel subtiel gebruikt om hem te krijgen waar ze wou. In haar bed.

Dat hij in alle stilte had willen wegsluipen, deed haar beseffen dat het weer een tijdje zou duren voor hij daar weer zou belanden. Misschien bij de volgende moord?

“Marc Debruyne.” Met een schaapachtige grijns keek Marc naar de glimlachende ...

... Erika. Hij was blij dat hij zichzelf niet kon zien staan. Een naakte man met zijn kleren in de ene en een gsm in de andere hand.

De boodschap die in zijn oor klonk, scherpte plots zijn aandacht aan. “Wat heeft hij gedaan? … Zet hem alvast in een verhoorkamer. Ik ben zo snel mogelijk daar. Is Van Calster al op de hoogte? … Ok!”

Marc duwde zijn gsm af. Hij wilde zo snel mogelijk naar het politiebureau vertrekken. Dat Erika wakker was, maakte het niet eenvoudiger voor hem. Hij besefte dat hij iets zou moeten zeggen.

“Hoi! Ik moet… Eh… je weet wel.” Hij stak de hand met de gsm halfslachtig de lucht in en vluchtte weg uit de slaapkamer van Erika.

Myriam stond Marc op te wachten voor de verhoorkamer. Ze had een dun dossiermapje in haar hand waar ze hem mee tegemoet zwaaide.

“Kijk eerst hier eens naar?”

“Wat is dat?”

“De telefoniegegevens van Saartje. We kregen ze gisterenavond via mail.” Myriam wist dat Marc ze niet had bekeken. Als hij zich vastbeet in een zaak, kende hij geen uren. Maar als hij stopte met werken, dan eindigde het ook voor hem. Mails lezen was sowieso niet aan hem besteed. Daar had hij Myriam voor.

“En? Iets interessants ontdekt?”

“Bekijk de gemarkeerde stukken maar!”

Marc opende het mapje en bladerde snel door de documenten. Zijn lichaam mocht dan al slachtoffer zijn van zijn levenswijze, maar zijn hersenen waren snel en scherp. Hij had zich ooit verdiept in het snellezen, en dat kwam hem nu goed van pas.

Plots lichtten zijn ogen ...