De Engel Des Doods - 3 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 3

... hij. Hij kon ruiken dat Marc maar weinig concrete aanwijzingen in handen had. “Jij bent hopeloos, meneer de agent. Je kan me een nachtje opsluiten, je kan me morgen nog een keertje ondervragen, je kan de hele wereld verkondigen dat je een verdachte hebt. Proficiat! Maar uiteindelijk zal je me moeten laten gaan, want ik heb met die moord niks te maken.”

Marc voelde de aandrang om die arrogante man op zijn gezicht te slaan, maar uiterlijk bleef hij ijzig kalm.

“Weet je wat? Misschien kan jij inderdaad beter eerst een nachtje afkoelen in een kille cel.”

Johnny geeuwde. "Heeft een van jullie sukkelaars al de moeite genomen om mijn alibi te checken? Of om zelfs maar aan mij te vragen waar ik was rond de tijd van de moord? Laat ik het nogmaals duidelijk stellen: ik heb haar niet vermoord."

"Je beseft toch dat de handelingen van de voorbije uren niet in jouw voordeel spreken?"

Johnny ging weer zitten en trok nonchalant zijn schouders op. "Ik geef toe dat ik nogal impulsief ben. Daar ben ik niet trots op."

“Waar was je rond de tijd van de moord?” Het besef dat het vorige verhoor met Johnny een beetje uit de hand was gelopen en dat hij zelfs de meest voor de hand liggende vragen niet had gesteld, knaagde aan Marc. Ditmaal zou hij zich niet laten leiden door zijn antipathie voor de man.

“Eindelijk, ik dacht dat jullie het nooit zouden vragen.”

“Waar was u….”

“Wanneer was dat?”

“Eergisteren, ergens tussen één en drie uur ‘s ochtends.”

“Ik lag in mijn ...

... bed.”

“Kan iemand dat bevestigen?”

“Ja.” Zelfzeker staarde hij Marc recht in de ogen.

“Wie?”

“Een of ander sletje dat zich niet meer kon inhouden om zich rond mijn paal te hijsen. En geloof me maar, ze heeft het geweten. Ik heb haar in al haar gaatjes...”

“Hoe heet ze?”

Even snel als hij gekomen was, verdween de winnaarsblik in Johnny’s ogen. Even werd het stil. “Dat weet ik niet.”

"Luister eens, het interesseert ons niet hoe u uw leven invult, met wie u omgaat of met wie u het bed deelt. Maar er is wel sprake van moord."

Johnny zweeg even. Hij had het warm. De verhoorkamer leek wel een broeikas. Deden ze dat expres, het zo heet maken? Slaan mensen dan sneller door? Moest hij toch niet naar een advocaat vragen? Was hij echt verdacht?

"Ik weiger nog langer jullie spelletje mee te spelen. Ik heb jullie gisteren alles al verteld wat ik weet."

“Is dat zo? Volgens mij heb je tegen ons gelogen.”

Johnny stiet een geringschattend geluid uit. “En waarom zou ik gelogen hebben?”

“Dat weet je best.”

“Dat weet ik niet.”

Myriam, die de hele tijd met oplopende verbazing de conversatie tussen de twee mannen gevolgd heeft, besloot dat het tijd was zich te mengen in het gesprek. “U kunt maar beter meewerken, zodat we later niet tot de ontdekking komen dat u iets verzwegen hebt.”

“Luister, schatje…” begon Johnny.

Myriam onderbrak hem boos en schoof een stapeltje papieren naar Johnny. “Hier!”.

Johnny hief een van zijn wenkbrauwen op. “En wat is ...