De Engel Des Doods - 3 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 3

... dat?”

“Een overzichtje van je telefoontjes en smsjes naar Saartje. Je hebt haar de laatste tijd gebombardeerd met berichten.”

“En wat dan nog? Die chickies hebben niet liever.”

“Ze was mijn type niet. Ze begon aan mijn kop te zeuren. Dan moeten ze oprotten.” De stem van Myriam galmde luid door de de verhoorkamer. Marc en Johnny staarden haar aan. Ze had haar notitieboekje vast.

“Dat is wat je ons gisteren vertelde over je ‘relatie’ met Saartje. En nu een kleine bloemlezing uit het verzamelde werk van Johnny Gevers: ‘Neem je telefoon op, trut. Wie was die gast die bij je naar binnen ging, vuile slet. Ik hoor je neuken tot op de gang, hoer.’ En nu de leukste: ‘Ik maak je kapot.’ Het ziet er dus toch naar uit dat je tegen ons hebt gelogen.”

“Volgens mij,” pikte Marc in, “is de hele situatie vrij duidelijk. Je was boos omdat Saartje je afgewezen had, besloot haar te stalken met berichtjes in de hoop dat ze zou bijdraaien. Maar dat deed ze niet. Integendeel! Toen ze iemand anders bij haar uitnodigde, sloegen je stoppen door. Je wachtte tot haar bezoek weg was en sloop haar appartement binnen. Het kwam tot een verhitte discussie. Je verloor je zelfbeheersing, net zoals bij Frits, en je wurgde haar.”

“Bullshit!”

“Hoe is het dan wel verlopen?”

“Ik weiger nog langer mee te werken aan deze bullshit.”

“Ok, morgen praten we verder.” Marc en Myriam stonden op en liepen de verhoorkamer uit.

Myriam draaide zich om naar de agent die voor de deur op wacht stond. ...

... “Neem zijn vingerafdrukken en sluit hem op in een cel. Dan kan hij tot bezinning komen.”

De gang was zo goed als verlaten. De meeste rechercheurs zaten op de briefing die ondertussen was begonnen.

“Nog snel een koffie?” Marc wachtte het antwoord van myriam niet af en liep naar de koffiemachine. “Wat denk jij?”

“Hij heeft een duidelijk motief, zijn alibi lijkt nergens naar, hij heeft tegen ons gelogen en hij heeft gedreigd om haar kapot te maken. Dat lijkt me zo klaar als een klontje.”

Met een beker in hun handen gingen ze naar de briefingruimte. De deur van de verhoorkamer stond nog open. Marc keek vanuit zijn ooghoek naar binnen. De agent die Johnny had moeten meenemen, lag bewusteloos op de grond. Myriam haastte zich naar de man toe die stilaan begon bij te komen.

“Karel, wat is er gebeurd?”

De man wreef over zijn voorhoofd. Op zijn slaap begon zich een buil te vormen. “Ik weet het niet zeker. Ik had net mijn handboeien genomen toen er een berichtje op mijn gsm binnenkwam. Ik was even afgeleid en plots voelde ik een slag.”

Marc liep naar de ingang van het politiebureau. Op straat was er niets meer te zien.

Marc en Myriam zaten in een anonieme wagen op de parking voor het flatgebouw. Er was een klopjacht op Johnny bezig. Ze hielden de ingang in het oog tot een ploeg hen zou komen aflossen. Johnny was niet in zijn appartement. Dat hadden ze gecontroleerd. Hoe groot was de kans dat hij hier zou opduiken? Zou hij zo stom zijn? Ondanks zijn ruwe uiterlijk ...