De Engel Des Doods - 3 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 3

... iets meer over haar vertellen.”

Gezien het vroege uur, was het café eerder verlaten. Aan de bar zaten twee koppels gezellig met elkaar te keuvelen. Voor de vrouwen stonden glazen cuba libre. Marc voelde hun ogen branden. Bloednerveus werd hij ervan. Naast de vrouwen aan de bar zaten twee jonge mannen. Hun T-shirts spanden strak om hun spieren, de armen vol tattoos. Ze dronken gulzig van hun halveliterglazen bier. "Love will tear us apart" van Joy Division schalde door de kroeg. In de hoek brulde een zatte man mee. Aan een tafeltje zat een oudere vrouw zwijgend voor zich uit te staren. Ze prikte een olijf aan een prikker en keek even op.

Marc plofte zich neer op een kruk en wenkte de barman. Hij draaide zijn hoofd naar Myriam. “Jij ook een whisky?”

“Marc! We zijn aan het werk,” berispte die hem.

“Ik ben altijd aan het werk. Ik moet kunnen nadenken.”

“Wat is dat toch met jou?”

Marc keek Myriam vragend aan.

“De laatste dagen ben je jezelf niet meer.”

Een diepe zucht volgde. “Ik krijg maar geen vat op deze zaak.”

“We hebben de dader toch?”

“Ik weet het niet meer. Johnny lijkt niet in het plaatje te passen.”

Marc zag dat de barman even niets stond te doen en wenkte hem. Hij toonde zijn badge. “Vriend, ik zou je een paar vragen willen stellen over Saartje.”

De man wreef even met zijn hand door zijn haar. “Wat wil je weten? Veel ga ik je niet kunnen vertellen. Ze heeft hier ongeveer een jaar gewerkt. Ze deed haar werk goed, was de favoriete ...

... serveerster van een aantal klanten. Ze was betrouwbaar en efficiënt. Ze hield van mannen en mannen hielden van haar. Meestal de foute mannen.”

“Had jij een relatie met haar?”

“Nee, maar we zijn af en toe samen uit geweest. Ik mocht haar wel. Je moest bij haar niet op je woorden letten. Ze kon wel tegen een stootje. Jammer dat ze ermee stopte.”

“Wanneer is ze gestopt met haar werk hier?”

“Dat moet ergens vorig jaar zijn geweest. Ze leerde toen haar vriend kennen. Cedric of zoiets.”

“Carlos?”

“Juist, die. Het leek me best een aardige kerel.”

“Maar?”

De barman haalde zijn schouders op. “Rijke families. Verwende kinderen. Ze doen dikwijls dingen die niet deugen. Stelen, vandalisme, een dakloze in elkaar slaan.”

Marc trok een wenkbrauw op. “Carlos? Wij hadden gehoord dat hij haar rustiger maakte.”

De barman werd wat zenuwachtig. “In het begin misschien. Als hij drugs genomen had, kwam er iets donkers in hem naar boven.”

“Waarom stopte ze met werken? Had ze plannen?”

“Ik schonk nooit veel aandacht aan wat ze zei wanneer ze begon op te scheppen. Het was volgens mij toch alleen maar bedoeld om indruk te maken. Bovendien suggereerde ze dat ze gauw niet meer zou hoeven rondzeulen met dienbladen of om fooien bedelen. Ik nam aan dat het opschepperij was. Ze pochte graag over haar veroveringen."

“Veroveringen?”

"Af en toe praatte ze over een bepaalde kerel, maar ze heeft nooit namen genoemd. Ze deed altijd heel geheimzinnig over de mannen met wie ze ...