Een Beeldschone Huisgenote... - 10 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 10

... keuze gemaakt om je te bevrijden. Ik had er met mijn stomme kop niet aan gedacht dat er fouts kon gebeuren. Ik wilde je gewoon bevrijden, dat was mijn enige gedachte. Het was eerder mijn eigen schuld.’’

Mandy droogde haar tranen en knikte. Ze glimlachte niet.

‘’Mandy, ik meen het echt! Het is niet jouw schuld, oké?’’ zei ik wat dwingender.

‘’Oké’’ zei Mandy. Daarna glimlachte ze voorzichtig. Ik glimlachte terug.

‘’Vertel. Wat had ik nog meer?’’ vroeg ik nieuwsgierig.

‘’Nou. Je had drie gebroken ribben. Die zullen bijna genezen zijn. Je had een extreem zware hersenschudding. Verder gelukkig geen letsel. Dat was wonder boven wonder volgens de artsen. Je lag zes weken in coma. Je toestand was echt beangstigd. Je was in levensgevaar.

En je ogen… Je had bijna netvliesloslating. De artsen waren net op tijd. Anders was je…’’ Ze zweeg even en keek weg.

‘’Laten we daar maar niet aan denken, Mandy. Ik kan gelukkig nog zien. Dat moeten we nu denken. Ik kan jou gelukkig nog zien’’ zei ik met een glimlachje.

Mandy glimlachte lief en blij.

‘’Anders moest ik je voelen’’ zei ik met een grijns.

Zij schoot in de lach. ‘’Mafkees.’’ Het vrolijkte haar een beetje op.

De deur ging open. Mijn ouders kwamen binnen gestapt. Mijn moeder Anita stormde naar mij toe en knuffelde me stevig. Ze snikte even.

Ze ging overeind staan en keek opgelucht naar mij. Ik glimlachte.

‘’Ik ga even naar de gang’’ zei Mandy. Ze stond op. Mijn moeder keek haar boos aan. Mandy keek ...

... bang terug en vluchtte bijna uit mijn kamer. Ik zag het en brulde ‘’MAM! Kijk niet zo lelijk tegen Mandy! Het is niet haar schuld! Begrepen?’’ Ik was woedend. Anita schrok, net als mijn vader en zusje. Mandy was al bij de deuropening. Ik zag haar snikkend weglopen.

‘’Maar je was bijna dood!’’ zei Anita.

‘’Alsof Mandy had gewild dat ik doodging?’’ riep ik woedend uit.

Mijn vader Frank greep in. ‘’Anita, doe eens even rustig.’’ Frank knuffelde mij even. Daarna volgde mijn zusje

Lotte

zijn voorbeeld.

Ze namen de plaats op de stoelen.

‘’Sorry, je zag er zo verschrikkelijk slecht uit. ik was doodsbang’’ zei Anita met een kleine snikje.

Ik glimlachte ‘’Ja, ik snap het. Maar je moet Mandy niet de schuld geven, dat accepteer ik niet. Het was eigenlijk mijn eigen keuze. Ik wilde haar redden.’’

Ze knikte begrijpend. ‘’Sorry.’’

‘’Het is al goed. Maar ik wil wel dat je je excuses aanbiedt aan Mandy.’’

‘’Dat zal ik doen. En hoe voel je je nu?’’

‘’Prima eigenlijk, geen pijn in ieder geval. Alleen heb ik geen kracht in mijn spieren.’’

Ze knikten begrijpend.

Frank zei dan ‘’En zijn jullie een stel? Mandy en jij?’’

Die vraag had ik niet verwacht. ‘’Ehmm, eigenlijk heb ik geen idee. We hebben het nog niet officieel tegen elkaar gezegd. Maar ik ga ervan uit van wel’’ grijnsde ik.

‘’Gefeliciteerd man. Zij is een lekker vrouwtje’’ zei Frank grijnzend.

Anita en Lotte keken hem verontwaardigd aan.

‘’Dat zeg je toch niet, Frank!’’

Ik grinnikte. ...