Een Beeldschone Huisgenote... - 10 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 10

Eerst even wat achtergrondinformatie bij dit verhaal.

Mijn gehoorapparaat is een Cochleair Implantaat (CI), een elektronisch implantaat dat geluid omzet in elektrische pulsen die de gehoorzenuw in het slakkenhuis simuleren. Ik hoop dat jullie door deze info het verhaal iets makkelijker kunnen volgen. Anders even googelen.

Het rilde en trilde overal. Soms met een grote schok tussendoor. Alleen kon ik me niet indenken waar het vandaan kwam. Eén ding wist ik wel zeker: er lag iets zachts onder me. Het voelde comfortabel aan. Maar de trillingen irriteerden me. Ik deed een poging om mijn ogen te open. Dat ging niet soepel. Het ene oog was helemaal opgezwollen, dat kon ik niet eens openen. Het andere oog deed ik voorzichtig een klein beetje open. Witte lichten flitsten continu voor mij weg. Ik knipperde een aantal keer, een poging om mijn wazigheid te verminderen. Na een aantal knipperingen was het weer scherp. De witte lichten bleken de TL buizen. Het felle licht deed zeer aan mijn oog. Ik kneep mijn oog dichter tot een spleetvorm, waardoor ik nog net kon zien.

Ik observeerde de omgeving met mijn goede oog. Het eerste wat in mij opkwam, was dat ik op een ziekenhuisbed lag. De wieltjes onder het bed verklaarden die trillingen. Mijn hoofd bonkte van de pijn. Mijn gezicht was plakkerig. Het was opgedroogd bloed, dat dacht ik ten minste. Ik bewoog mijn hoofd langzaam een millimeter naar links. Een vrouw met blonde haren in een paardenstaart, in een witte jas holde naast mij. ...

... Haar paardenstaart zwiepte heen en weer bij elke stap. Haar handen zaten vastgeklemd aan de leuning van het bed.

Nu draaide ik mijn hoofd uiterst voorzichtig naar rechts. Ook dat ging bijzonder moeizaam. Aan de andere kant van mijn bed zag ik een man, ook gekleed in een witte jas. Zijn hoofd bewoog veel heen en weer. Zijn mond ging continu wijd open, alsof hij aan het schreeuwen was. Ik hoorde in ieder geval niets. Uit mijn ooghoek zag ik dat er iemand achter de man aan rende. Ik bewoog mijn hoofd zoveel mogelijk naar rechts. En toen zag ik

Mandy

! Haar wangen waren helemaal nat van haar tranen. Haar ogen waren zichtbaar rood en haar haren waren slordig. In een paar seconden zag ik een andere vrouw, ook gekleed in een witte jas. Zij hield Mandy tegen. Ze verdwenen uit mijn gezichtsveld.

Ik draaide mijn hoofd weer terug.

Mijn lichaam deed overal pijn, vooral mijn zij en mijn rug. Ik had ook een akelig gevoel in mijn borstkas. Opeens voelde ik een koud gevoel door mijn lichaam stromen.

Toen was ik weer weg…

Met een raar gevoel werd ik weer langzaam wakker. Ik had geen pijn meer. Zal wel door de morfine komen dacht ik. Alleen mijn spieren waren bijna gevoelloos. En ik was doodmoe, alsof ik al vijf dagen niet had geslapen. Dit keer kon ik beide ogen een klein beetje open doen. Het was schemerig. Het licht was gedimd, maar net licht genoeg om alles te kunnen zien. Ik keek even rondom me heen. Ik lag in een kamer. Links van mij lag een man, verpakt in verband, ...