Een Beeldschone Huisgenote... - 10 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 10

... bijna dood.’’ Mandy snikte zachtjes. ‘’Edwin heeft je na een klap meteen knock-out geslagen. Toen je op de grond lag, bleef hij jou slaan en schoppen. Even later kwam Mark.’’

“”Mark?’’ vroeg ik verbaasd.

Mandy knikte en vervolgde. “’Mark was blijkbaar bevriend met Edwin. Hij was boven toen jullie binnenkwamen. En hij heeft jou ook mishandeld. Maar Max, mijn vriendinnen en ik grepen in. Gelukkig had

Kelly

al meteen de politie gebeld. Die hebben Mark en Edwin kunnen aanhouden. Maar…’’ Mandy haalde opnieuw adem. ‘’Je was heel erg toegetakeld. Overal lag bloed. Je hoofd lag zelfs een stukje open. Het was zo erg. Je verwondingen aan je rug en zij waren ook heel erg. De artsen moesten je noodgedwongen in een kunstmatig coma brengen. Je implantaat was verbrijzeld. Maar gelukkig zijn je gehoororganen niet beschadigd, toch?’’ Ze keek de arts aan. Hij knikte.

Mandy vervolgde “Ze moesten wel je implantaat vervangen. Dat is zonder problemen verlopen. Maar je hebt wel enorm veel geluk gehad dat je gehoororganen niet kapot waren. Anders had je nooit meer kunnen horen.

Maar onze grootste zorg waren je ogen, Danny. Je had blind kunnen worden. Volgens de arts heb je gevoelige ogen. Dat was heel gevaarlijk.’’

Ik was erg geschrokken. Ik had inderdaad gevoelige ogen, dat was ik even vergeten.

Ik keek even weg van Mandy. Mandy kneep in mijn hand. Er rolde een traan uit mijn oog. Het was een ondraaglijk gevoel. Ik werd een beetje boos op mezelf.

‘’Laat me even alleen’’ ...

... zei ik.

De arts knikte en ging als eerste weg. Mandy snikte zachtjes, liep ook langzaam naar de deur maar bleef mij aankijken.

‘’Verdomme’’ riep ik luid toen Mandy de deur achter zich sloot. Ik had blind kunnen worden! Ik had beter moeten weten! Ik maak die klootzakken af. Wat als ik wel blind geworden was? Dan had ik een kutleven.

Ik vloekte een aantal keren. Er volgden meer tranen. Daarna drukte ik mijn hoofd diep in het kussen. Mijn hersenen deden zeer van overvolle gedachten.

Danny, je moet positief blijven zei een stemmetje in mijn hoofd. Je kunt nog altijd zien! Ik zuchtte. Dat was inderdaad waar.

Een klein half uur later werd er geklopt op de deur. Ik riep dat ze binnen mocht komen. Mandy kwam binnen, haar ogen waren gezwollen. Zij ging op de kruk naast me zitten en keek mij aan. ‘’Het spijt me zó. Het spijt me zó. Het is allemaal mijn schuld’’ zei ze snikkend.

Ik keek haar geschrokken en verbaasd aan.

‘’Mandy! Het is niet jouw schuld!’’

‘’’Jawel! Als ik niet met Edwin zou zijn gegaan, was het nooit gebeurd! En Mark had je ook al bijna geslagen toen we een relatie hadden. En ik deed fucking niks! Ik…’’

Ik onderbrak haar. ‘’Mandy! Je kon het toch niet weten dat Edwin een eikel was? Hij was toen heel aardig tegen je. Ook tegen mij trouwens. Daar kan jij niets aan doen! En Mark, naja, het was al goed afgelopen. Maar wáág het niet te denken dat het jouw schuld is!’’ Die laatste zin zei ik op een dringende toon.

‘’En trouwens, ik had zelf de ...