A Christmas Carol - 4 - Sex Verhalen

A Christmas Carol - 4

... ogen aan. “Meen je dat? Meen je dat echt?” Ze had de blik van een puppy die in het asiel mensen aankijkt in de hoop dat ze zijn baasje willen worden.

“Dit keer meen ik het echt.”

Toen Tom en Melissa even later in de woonkamer kwamen, viel het gesprek tussen Peter en Kristel eensklaps stil. Even hing er enige spanning in de lucht. Het was Peter die dit als eerste doorbrak.

“Luister, Tom. Ik ben verder gegaan met mijn leven. Ik ben gelukkig. Niemand kan het verleden veranderen, en ik heb ook geen behoefte om er in te zitten rakelen. Dat wil niet zeggen dat je plots mijn grootste vriend bent. Je bent echter wel nog familie. Karen zou niet willen dat je van ons vervreemdde. Wil je vanavond bij ons komen eten? We kunnen dan rustig verder praten. Nu heb je ons eerlijk gezegd een beetje overvallen.”

Melissa reageerde heel enthousiast. Ze slingerde haar armen rond Toms nek. “Zeg ja, Tom. Alsjeblieft? Zeg ja.”

Tom twijfelde even. Hij had nog heel wat plannen voor vandaag. Aan de andere kant mocht hij deze tweede kans niet laten liggen.

“Ik zal er zijn, maar.. eh… zou ik eventueel iemand mogen meebrengen?”

Iedereen keek verrast op. Peter keek heel even bedenkelijk. Toen klaarde zijn blik op. “Dat is misschien geen slecht idee. Iemand extern zal ervoor kunnen zorgen dat we ons vanavond niet teveel door het verleden laten afleiden.”

“Wie is het? Ken ik haar? Wie is het?” Melissa was weer haar hyperkinetische zelve en trok enthousiast aan Toms mouw. “Is het ...

... Ilse?”

“Hoe…?”

Melissa begon te gillen. “Ik wist het! Als je haar op je kantoor zag of hoorde, zag ik de hardheid in je ogen altijd even verzachten. Ik wist het.”

Nu was Tom volledig uit zijn lood geslagen. Deze tiener had gezien wat hij zelf na al die jaren niet door had gehad.

“Rustig nou maar, er is nog geen Ilse en ik. Het wordt nog spannend vandaag.”

Melissa was niet van plan om tot rust te komen. “Als ik afga op de blik in haar ogen als ze naar je kijkt, zal dat geen probleem zijn. Ooooooh! Was je gisterenavond soms bij haar?”

Tom schrok even van haar woorden. “Zo zou je het kunnen noemen.”

Even later zat Tom terug in zijn auto. Hij pakte zijn gsm en stuurde een whatsapp-berichtje naar Marije. “In mijn kantoor om 14:00. Graag bevestiging bij ok.” Hij zag een twee vinkje verschijnen dat enkele seconden later blauw werd. Hij wachtte even af. Er kwam geen antwoord.

Hij reed naar zijn kantoor om daar alles in gereedheid te brengen.

Het was bijna één uur toen Tom merkte dat Marije nog steeds niet had gereageerd. Hij belde Rik op.

“Rik, sorry dat ik je stoor. Ik heb een probleempje. Zou je het zien zitten om me vandaag al eens uit de nood te helpen? Ik stuur je zo meteen een adres. Wil je het meisje dat daar woont tegen twee uur naar mijn kantoor brengen? Het zou kunnen zijn dat ze wat overtuigingswerk nodig heeft. Dank je, Rik.”

Stipt om één uur kwam Ilse het kantoor binnen. Tom stond aan haar balie. Ongerust keek ze op haar horloge. Ze was op tijd. ...