A Christmas Carol - 4 - Sex Verhalen

A Christmas Carol - 4

Op het moment dat Tom langzaam weggleed in een droom waarin hij Ilses lichaam zou verkennen, voelde hij een ijskoude vinger op zijn voorhoofd.

Hij was onmiddellijk klaarwakker. De kilte trok als een mistbank doorheen zijn hele lichaam. Van de erectie die zich net nog had gemanifesteerd, was geen spoor meer.

Hij opende zijn ogen. Naast zijn bed stond een man. Dacht hij. De gestalte had een zwarte broek en zwarte hoodie aan. De kap was over het hoofd getrokken. Tom kon geen gezicht zien. Alles leek zwart.

Tom zuchtte. Hij was vergeten dat er drie geesten zouden komen. De derde en laatste gunde hem blijkbaar geen rust.

“En jij bent de geest van de toekomst, vermoed ik? Je vriendjes van het verleden en het heden heb ik al ontmoet.”

Plots klonk er een donkere diepe stem. “Stil.” De geest strekte zijn vinger uit naar Tom en raakte kort zijn lippen aan. Die voelde hoe zijn mond helemaal gevoelloos werd. Hij probeerde te praten, maar het lukte niet. Tom schoot in paniek.

Hij had de stem niet gehoord. In de kamer was het stil geweest. Het had in zijn hoofd gezeten. Angstig kroop hij onder zijn deken weg. Hij wilde schreeuwen, maar dat lukte niet. Voor het eerst deze nacht was hij radeloos.

De stem dook weer op. “Kom.”

Tom kwam zijn bed uit met zijn ogen naar de grond gericht. Hij durfde deze geest niet aan te kijken.

“Geen cynisme. Dan kan je praten. Anders zwijg je.”

De vinger van de geest kwam weer zijn richting uit. Hij was mager en knokig. Het leek ...

... de vinger van een heel oude man. Ditmaal werd hij op de schouder geraakt.

Tom en de geest zaten achteraan in een grote ruimte vol met stoelen. Vooraan was een klein podium. Een doodskist stond voor dit podium. Er stond geen foto van de overledene. Tom begreep dat ze in een aula van een begrafenisondernemer zaten. De aula was leeg.

Twee stemmen kwamen dichterbij. Tom keek naar de richting waaruit ze kwamen en zag twee mannen in een plechtig grijs kostuum binnenkomen. Ze werkten voor de begrafenisondernemer.

“Niemand?”

“Verbaast me niets. Ik heb horen zeggen dat hij een zonderling was. Een dikke egoïst.”

“Wie heeft dit dan allemaal betaald?”

“Hij was verzekerd.”

“Ah.”

“Hoe lang moet dit nog open blijven?”

“Nog vijf minuten. Er komt toch niemand.”

Op dat moment weerklonken er luide voetstappen. Een dame op hakken stapte doelbewust op de kist af. Ze bleef even in stilte voor de kist staan. Tom hoorde haar zacht snikken. Onverwacht weergalmde haar stem luid door de aula. “Ik hoop dat je brandt in de hel!”

Ze draaide zich om om weer weg te gaan. Tom herkende haar. Het was Anita.

“Wie ligt er daar?”

Weer dook de stem in zijn hoofd op.

“Jij.”

“Ben ik dood? Wanneer zijn we?”

“Een jaar later.”

‘Sterf ik over een jaar? Maar waarom doet ze zo? Ik heb haar kinderen toch kerstcadeautjes gegeven?”

“Ze is ziek geworden en verloor haar job. Je hebt hun huis afgenomen. “

Tom wilde zich verweren. Hij wilde zeggen dat ze dit wisten toen ze ...