A Christmas Carol - 4 - Sex Verhalen

A Christmas Carol - 4

... voor op het ergste. Hij hoorde een licht gestommel aan de andere kant van de deur. In zijn hoofd leek het eeuwig te duren. Toen ging de deur open.

Peter opende de deur. Hij zag Tom. Hij zei niets. Hij deed niets. Hij stond daar maar. Hij was vooral verbouwereerd. De avond voordien was in mineur geëindigd. Na een kleine ruzie over Tom was Melissa naar haar kamer gevlucht waar ze zichzelf in slaap had gehuild.

Dat Tom nu aan zijn deur stond, was het allerlaatste dat hij zou hebben verwacht. En toch stond hij er.

Tom wilde de stilte doorbreken. Hij had deze ontmoeting tientallen keren in zijn hoofd afgespeeld. Hij wist ongeveer wat hij wou zeggen.

“Ik weet dat je er waarschijnlijk geen boodschap aan hebt. Ik weet je dat je kwaad me op bent. Dat je me haat. Ik haat mezelf ook. Er is de voorbije zeven jaar geen dag voorbijgegaan dat ik mijn leven zou hebben gegeven om Karen terug aan jullie te geven. Wat ik gedaan heb, drukt op me als een gewicht dat nooit verdwijnt. Het spijt me zo erg!”

Peter reageerde nog steeds niet. Hij staarde in Toms ogen. De woorden hadden heel oprecht geklonken. Hij had er wroeging en pijn in gehoord. Heel veel pijn. Nu zocht hij naar tekenen in Toms blik die zouden aangeven of hij weer een spel speelde of niet. Zo had hij vroeger ook altijd geweten wanneer Tom loog. Er lag dan steeds een kleine schittering in zijn ogen die hem verraadden. De schittering was er niet.

“Kom binnen.”

Peter ging Tom voor naar de woonkamer. Daar zat ...

... Kristel aan tafel. Peter stelde hen aan elkaar voor.

“Wil je iets drinken?”, vroeg hij.

“Heb je koffie?”

Peter liet Tom achter bij Kristel.

“Dus jij bent…?”

“Ja. Het heeft te lang geduurd. Ik kon het niet. Ik durfde het niet. Ik ben een lafaard.”

Een warme glimlach verscheen op Kristels lippen. “Je bent hier nu. Dat is belangrijk.”

“Ik snap waarom Melissa zo dol op je is.”

“Ik ook op haar. Het is niet moeilijk om van haar te houden. Het is een prachtmeid.”

“Is ze hier?”

Kristel keek naar de deur. “Boven op haar kamer. Ga maar even. Maar wees lief voor haar. Je hebt haar heel erg gekwetst.”

Zachtjes klopte Tom op de deur.

“Laat me gerust!” De stem van Melissa klonk bitter.

“Mag ik binnen komen?” Hij zei het heel zacht.

Vier seconden later vloog de deur open. Melissa vloog in zijn armen en knuffelde hem. “Je bent gekomen.” Zo snel als ze naar hem toe was gelopen, zo snel veranderde haar gemoed ook. Met gebalde vuisten begin ze op zijn borst te kloppen. “Waar was je? Ik was ongerust. Waarom nam je je gsm niet op? Waarom reageerde je niet?”

Tom liet haar begaan. De tranen stroomden over haar wangen. Toen ze wat kalmeerde, drukte hij haar tegen zich aan. De tranen maakten een grote natte vlek.

“Sorry, meid. Sorry! Ik weet dat je de voorbije jaren niets aan mij hebt gehad. En geloof me. Ik ben je zo dankbaar dat je mij nooit hebt opgegeven. Ik beloof je dat ik terug je oom Tom wordt. Ok?”

Melissa hief haar hoofd op. Ze keek Tom met rode ...