Mini - 179 - Sex Verhalen

Mini - 179

... stond.

“Zo dame… denk er aan dat je hoofd niet stoot. Ze lachte. “Ik wil tijdens het dansen lekker op niveau kunnen zoenen, Kees.” Ik grijnsde. “Ik zie er naar uit, Wilma…” Een por in m’n zij was Joline’s reactie. “Kijk jij een beetje uit dat je je niet in bruid vergist, vriend Jonkman? Over niet al te lange tijd hebben wij allebei een witte jurk aan. Als jij ‘per ongeluk’ de verkeerde bruid zoent, heb je een probleem!”

“Waarschijnlijk wel twee, Jo. Het andere probleem staat hier. Wilma wees naar Fred en die knikte. “Reken maar.” “Gaan we dus maar niet doen, makker…”

Carlos nodigde ons op de dansvloer uit en even later gingen we los op een Latin Rumba. Een Chacha volgde, minstens even temperamentvol. “Zo mensen… Zijn we een beetje opgewarmd?” Carlos keek de zaal rond. “Mooi. Dan nu een Venezolaanse tango. Juanita en ik doen het een keertje voor, daarna mogen jullie. Opletten dus.” Beiden schoven, een ander woord had ik er niet voor, sierlijk over de dansvloer en ik hoorde Fred brommen: “Dat ga ik niet zo netjes fiksen, schat.”

Wilma gniffelde. “Ik leid je wel. En anders knoop ik je even aan Jolien vast. Je direct leidinggevende, weet je wel? Gehoorzamen of minder salaris.” Joline had het ook gehoord en schoof naar Fred toe. “Je danst zo met mij, meneer van Laar. En ik lever je pas af bij je bruid als je deze dans netjes kunt, begrepen?” “Hou je er rekening mee dat hij dan de hele avond aan je vastgeplakt zit, Jolien?” Wilma lachte liefjes. “De leercurve van mijn ...

... aanstaand echtgenoot is niet zo steil.”

Joline en ik wisselden een snelle blik en beiden schoten we in een gierende lach. Carlos keek een beetje verstoord onze kant uit; hij was niet de enige. We moesten ons inhouden en ik durfde Joline niet aan te kijken, bang dat ik het weer uit zou proesten. “We leggen het thuis wel uit, Wilma…” hikte Joline.

Enfin, even later moesten wij aan het werk. Ondanks dat ik al een aantal malen met Wilma had gedanst was dit even anders. De tango ging vrij snel en de heer moest de dame regelmatig compleet naar achteren buigen, optillen, ronddraaien… Bij Joline niet zo’n punt, maar Wilma was iets langer dan ik, op haar naaldhakken behoorlijk langer zelfs, en aardig wat zwaarder dan de krappe 70 kilo van Joline.

Na twee dansen stonden we allemaal behoorlijk te hijgen, toen Carlos nog wat aanwijzingen gaf. “Oké mensen, we doen ‘m nog een keer. Daarna even ontspannen met een glaasje.” Joline leidde Fred naar Wilma. “Hij is er klaar voor, Wilma. Leef je uit.”

En met een ondeugend lachje gleed ze in mijn armen. Met Joline als partner was het allemaal wat makkelijker. Ik hoefde me in ieder geval niet druk te maken dat mijn handen op plaatsen kwamen die een ‘hashtag Metoo’ zouden opleveren. En Joline was lichter, wat met een aantal bewegingen heel prettig was. Al met al zag het er, denk ik, wel sierlijk uit. En Wilma en Fred gingen ook goed, zag ik uit een ooghoek. Over de zussen hoefde ik me geen zorgen te maken: die werden vakkundig geleid ...