Een Beeldschone Huisgenote... - 36 - Sex Verhalen

Een Beeldschone Huisgenote... - 36

... Mandy. Ze was een beetje emotioneel maar ook trots.

‘’Je mag iets zeggen, Mandy.’’

Ze glimlachte. ‘’Danny, ik ben ongelooflijk trots op je. Maar het was wel heftig. Enne, over de kinderen. Je wilt dus kinderen?’’

Ik haalde mijn schouders op. ‘’De gedachte kwam gewoon in me op.’’

‘’Nee, ik vraag het nu aan je, wil je kinderen?’’

‘’Het lijkt me wel leuk, maar ik ben ook een beetje bang dat het kind mijn ziekte ook krijgt. En jij?’’

Ze knikte. ‘’Ja, ik wil graag kinderen. Maar niet nu. En de ziekte. Dat zien we later wel.’’

‘’Ik wil nu ook niet. Ik wil eerst nog genieten samen met jou.’’

Ze knikte en keek op haar telefoon. ‘’Danny, het is bijna vijf uur. Ik ga even koken. Blijf je nog even liggen, ik roep je wel.’’

Ze sprong uit bed en ik keek haar verlekkerd aan. Het bleef mij gewoon verbazen hoe ze zo mooi kon zijn. Mandy zag mij naar haar borsten staren.

Ze lachte ondeugend. ‘’Bevalt het je wat je ziet?’’

Ik gromde. ‘’Ja, je bent gewoon zo mooi.’’

Mandy had haar broek aangetrokken. Haar bovenlijf was nog bloot. Ze ging op mijn heupen zitten. ‘’Geniet er dan nog even van. Je moet toch van je leven genieten.’’ Ze knipoogde.

Ik lachte. ‘’Nou, ik kan het best moeilijk zien. Mag ik even voelen?’’

Haar hoofd ging schuin. ‘’Nou vooruit dan maar, omdat je het zo lief vraagt.’’

Ik streelde haar borsten zacht. ‘’Je bent zo mooi’’ zuchtte ik.

Ik kneep er even in en liet weer los. Haar borsten keerden onmiddellijk terug naar de ...

... oorspronkelijke vorm. Heerlijk stevig dacht ik bij mezelf. Ik kneep er nog een keer in en liet opnieuw los. Daarna deed ik het nog een keer, daarna nog een keer. Mandy keek geamuseerd toe.

Onder haar billen voelde ze mijn maag rammelen en ze lachte. ‘’Ik ga maar eens koken. Je maag roept om eten.’’

’s Avonds zat de hele vriendengroep in de woonkamer. Nerveus en niet wetend wat te zeggen. Niemand durfde een vraag te stellen.

Ik zei lachend. ‘’Nou meisjes? Wat is er aan de hand? Zijn jullie opeens verlegen?’’

Ze moesten zachtjes grinniken.

Lotte zei, ‘’Sorry, we weten even niet wat we moeten zeggen. Het is best heftig nieuws voor je.’’

Ik knikte. ‘’Ja, dat was schrikken voor mij. Maar kom op meiden. Ik zie jullie ogen branden vol vragen. Dus kom maar op.’’

Anna boog voorover en keek enigszins bezorgd. ‘’Gaat het wel goed met je? Ben je niet verdrietig?’’

Ik keek haar aan. ‘’Ja het gaat weer, Anna. Ik was inderdaad verdrietig. Ik heb vanmiddag lekker zitten janken in de armen van Mandy.’’

Iedereen keek opeens vol medelijden naar mij.

‘’Maar meiden, het gaat wel weer. Ik ben alleen geschrokken. Ik moet dit gewoon even verwerken. Maar het komt wel goed. Ik heb alleen even tijd nodig.’’

Kelly aarzelde even en ik zag het. ‘’Kelly, vraag mij gewoon. We zijn toch vrienden? Jullie mogen gewoon alles vragen.’’

Kelly knikte. ‘’Ben je bang?’’

‘’Vanmiddag wel. Nu niet echt meer. Ik heb er goed over nagedacht. Ik weet dat ik dit moet accepteren. Ik heb geen keus. ...