De Gezusters Santegoed... - 32 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 32

... en op dat moment heb ik de stap gezet om het huis van mijn ouders te gaan overnemen. Dat heeft me toen veel geld gekost, waar ik trouwens nu veel profijt van heb. Voor mijn verjaardag heeft mijn vader me toen wat geld gegeven, en vertelde me toen, dat ik me daar maar een mooie wagen van moest kopen. Hij wist goed, waar ik al die jaren eigenlijk voor gespaard had. En dat heb ik ook gedaan, want ik wilde hem trots maken. Maar die wagen was een regelrechte miskoop. Maar het heeft er wel voor gezorgd, dat ik Daan ontmoet heb. En samen met hem heb ik toen mijn huidige wagen gekocht. Mijn vader heeft hem nog gezien, en hij vond hem prachtig. Een week, voordat hij stierf, heeft hij nog een ritje in die wagen gemaakt.’

De tranen staan in mijn ogen, maar het kan me niets interesseren.

Joris en Jolien hebben ook betraande ogen. Ik ga verder met mijn verhaal.

‘Toen mijn vader stierf, heb ik gezworen mijn Cadillac nooit te zullen verkopen. Al moet ik droog brood eten, dat gebeurt niet! Maar ik begon me wel te beseffen, dat mijn leven door een bepaald incident gevormd was. En dat was, dat ik opgekomen was, voor iemand, die zich niet goed kon verweren. En ik ben nog steeds iedereen dankbaar, die me toen geholpen hebben, om me op het goede spoor te brengen. Want ...

... anders was ik niet beter terecht gekomen, dan Kurt. En kijk eens, waar ik nu ben?’

‘Ik weet zeker, dat je vader nu ontzettend trots op je is. En je moeder, Tinie, is het heel zeker! We bellen wel eens met elkaar en dan praat ze vol trots over je. En gelijk heeft ze. Als jij mijn zoon zou zijn geweest, dan zou ik ook erg trots op je zijn. Maar gelukkig kan ik je over niet al te lange tijd schoonzoon noemen, en dan officieel!’

‘Vooropgesteld, dat Chantal dan wel weer helemaal genezen is, Jolien. Het baart me toch wel wat zorgen, dat ze zo plotseling zo ziek is geworden.’

Ik kijk wat door de donkere ramen, en ik denk weer aan Chantal. Ik mis haar echt heel erg. Jolien ziet het en glimlacht.

‘Misschien moesten we maar eens gaan slapen, John. Het was goed eens met elkaar te praten, maar we hebben nog veel meer tijd om met elkaar te praten. Ik begrijp nu een heel stuk beter, waarom je zo bent, zoals je bent. En dat maakt je tot een nog betere kerel, dan ik al over je dacht.’

‘Dank je, Jolien! En ook jij, Joris! Zover je je schoonouders kun kiezen, dan kan ik met gerust hard zeggen, dat ik geen betere schoonouders kon treffen. De start is misschien geen droomstart geweest, maar zeker geen valse start.’

We staan dan op en wensen elkaar een goedenacht.