De Gezusters Santegoed... - 32 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 32

... vond het verschrikkelijk, dat ze gevochten heeft.’

‘Ja, ze heeft nu eenmaal een afkeer van vechten. Maar het verbaast me wel, dat ze je gesteund heeft, toen je die wedstrijd hebt gedaan.’

‘Ze wilde me eerst daarin ook niet steunen, maar ze begreep, waarom ik het wilde doen. Ik deed het niet voor mezelf, dat heeft misschien ook gescheeld. Jolien knikt begrijpend.

‘Dat is ook een van de redenen, waarom ze van je houdt, John. Je bent niet zelfzuchtig. Je doet het niet om er beter van te worden. Kijk maar naar Joey! Zeg nou niet, dat die jongen je geen last heeft bezorgd, want dat geloof ik je niet.’

‘Natuurlijk heeft hij me af en toe kopzorgen bezorgd. Hij is negentien jaar oud! Het heeft me heel wat energie en tijd gekost om hem te krijgen, waar hij nu is.’

‘O? En wie zei zojuist, dat je amper wat gedaan hebt? Spreek je jezelf nu niet tegen?’

‘Ik heb hem niet veel geleerd! Ik heb hem alleen maar de weg gewezen. Dat ik daarbij soms streng moest zijn, dat ontken ik ook niet.’

‘Maar iemand de weg wijzen, is ook iemand leren, John. Misschien besef je jezelf dat niet, maar je bent een geboren leraar. Altijd bezig om iemand te leren te leven. Zelf mij heb je dat geleerd, en Joris ook. Je hebt er misschien alleen maar voor gezorgd, dat Joris zijn droom in vervulling ging, maar daardoor is ons persoonlijke leven wel flink veranderd. Buiten dat onze kinderen plots allemaal het huis uit zijn, heeft ons dat een impuls gegeven eens wat meer te genieten van het leven. ...

... We hoorden de verhalen van Chantal, wat je allemaal met haar gedaan hebt. En toen beseften we, dat een gedeelte van onze droom wel vervuld was, maar dat we met die andere helft zelf iets moesten doen. En dat is de les, die je ons gegeven hebt.’

Jolien kijkt Joris met een glimlach aan. En dan zegt ze: ‘En die les hebben we ons nu goed ter harte genomen. Ik heb nu ingezien, dat er meer is, dan alleen de kerk en mijn gezin. Dat is misschien de grootste verandering, die jullie aan mij gemerkt hebben. Maar er is meer. Want ik besefte ook, dat ik niet de oma wilde zijn, die ik als moeder wel voor mijn kinderen was. Doordat

Helen

in verwachting raakte, heeft dat wel wat bij mij losgemaakt.’

Joris zegt dan: ‘Maar die les heb je dan weer door je buurjongetje geleerd, Jolien.’

Jolien lacht. ‘Dat is waar. Het leuke van jonge kinderen is, dat ze onbevangen zeggen, wat ze menen. En dat deed Bart, onze buurjongen, dus ook, toen ik hem vroeg of hij mij wel aardig vond.

Hij vond me wel aardig, maar ook eng! En daar ben ik over na gaan denken. En toen kwam ik tot het besef, dat straks mijn kleinkinderen misschien ook wel zo over me denken. En dat wilde ik niet.’

‘Ik geloof niet, dat je nu nog een enge oude oma voor je kleinkinderen zal zijn, Jolien. Je bent echt veranderd, maar in de goede zin van het woord.’

‘Ja, maar ik had er een Limburger voor nodig om me de ogen te openen. Wist je trouwens, dat ik je de eerste keer het liefste meteen weer buiten de deur had gezet? ...