De Gezusters Santegoed... - 32 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed... - 32

... Ik vond je brutaal en onbeschoft, want zoiets was ondenkbaar in mijn wereld. Maar je was standvastig en bleek toch heel erg aardig te zijn. En toen je Joris in je wagen liet rijden, terwijl je hem amper kende, toen wist ik, dat je niet zoals anderen bent. Je bent een man van je woord, en je gevoel voor onrecht is oprecht. En daarmee heb je bij mij weer de juiste snaar geraakt. Hoewel je nog maar amper de kerk bezoekt, ken ik amper iemand, die een betere christen is, dan jij.’

Ik haal mijn schouders op. Voor mij is dit heel normaal, zo hebben mijn ouders me altijd opgevoed.

‘Jolien, ik weet gewoon niet beter. Ik ben altijd opgevoed door mijn ouders, dat ik altijd moest opkomen voor de zwakkeren, en in mijn ogen waren dat de mensen, die onrecht zijn aangedaan. Want ooit zal je dat belonen. En dat is ook waar gebleken. Toen ik nog jong was, was ik echt geen lieverdje. Ik was rebels, het zal wel te maken hebben met puberen. Maar de groep, waar ik toen vaak bij rond hing, was toen een jongen aan het pesten, die verstandelijk niet helemaal goed was. En dat vond ik niet kunnen. Ik heb toen echt tegen die groep gevochten, terwijl ik juist bevriend met hen wilde zijn. Nou ja, je hoeft niet lang na te denken, dat ik dat gevecht niet gewonnen heb, ik was alleen, en hun waren met hun zestien. Ik ben half het ziekenhuis in geslagen, maar er werd toch over me gesproken.

En dat kwam mijn huidige trainer, Otto Hensgens, ter ore. Hij belde mijn ouders op en vroeg ze, of ze mij niet ...

... naar zijn sportschool wilde sturen. Hij zou me daar waarden en discipline bij gaan brengen. En dat heeft hij ook gedaan, ook al had ik in het begin helemaal geen zin om het hem naar zijn zin te maken. Maar hij had een afspraak met mijn ouders gemaakt, dat hij me van school kwam halen, en dat hij mocht doen, wat nodig was. En wat heb ik daar afgezien. En ik had ook geen andere keuze. Het was of naar zijn sportschool, of naar een internaat. En dat laatste wilde ik absoluut niet. Dus heb ik even doorgebeten, en zijn intensieve training doorstaan. En toen bleek, dat ik het kickboksen wel leuk begon te vinden. En ik begon in te zien, dat rondhangen met die gasten, geen goed idee was.

Maar het waren wel eenzame jaren. Pas toen ik zeventien werd, ontmoette ik Gerard, je weet wel de zanger van the Crazy Horses. Gerard is een jaar ouder dan mij, en had zijn rijbewijs al. Hij had al werk, en van dat geld heeft hij zijn eerste wagen gekocht, een oude Chevy. Dat ding was volledig afgeragd, maar Gerard reed maar wel mooi rond in zijn Amerikaan. We raakten in gesprek, en voordat we het wisten, waren we vrienden. Ik heb toen alles op alles gezet om me ook zo’n wagen te kunnen veroorloven. Ik werkte veertig tot zeventig uur per week, soms zelfs nog wat langer. Het leverde me een hoop geld op, maar toen werd mijn vader ziek.

Dat veranderde mijn prioriteiten, want ik woonde toen nog thuis. Maar ik ben wel doorgegaan met hard werken, tot het moment, dat mijn vader echt ernstig ziek werd, ...