Mini - 167 - Sex Verhalen

Mini - 167

... We hebben ‘m goed berekend, dat weet ik zeker. En het is een standaard-installatie van ons; er staan er een stuk of 12 verspreid over de Noordzee. En die doen het allemaal prima.”

Rob staarde voor zich uit. “Zouden ze eraan geknoeid hebben?” Ik haalde mijn schouders op. “Dat kan. Zien we vanzelf. We houden de tekeningen naast het fysieke ding… Wacht even, je brengt me op een idee. Bel Henry eens.” Even later klonk Henry’s stem over de speaker. “Hoi Rob. Jij bent ook al zo vroeg wakker! Lukt dat wel zonder je standaard koffie-rantsoen?” “Ik heb hier een thermoskan met mijn brouwseltje staan, vriend. Met liefde gezet door mijn bloedeigen moeder.”

Ik brak in. “Hé, voordat je het humeur van mijn aanstaande zwager nog verder de grond boort… Henry, ben jij al in Gorinchem?” “Nee. Nog vijf minuten, dan sta ik voor de deur.” “Mooi. Doe ons een lol: in de directory van de Neddrill 24 staan ook een behoorlijk aantal foto’s van de installatie. Zet die ook op die drie stickies. Dan kunnen we alle componenten en de bouw vergelijken met de huidige toestand. Als men er aan heeft zitten prutsen, zien we dat onmiddellijk.” “Dat zie ik toch wel, Kees. Ik heb ruim een week op dat ding rondgelopen, weet je nog? En ik heb in die week niet zo gek veel geslapen of koffie zitten leuten.” “Mooi, dan hebben we ons lopende foto-archief ook bij ons. Maar toch ook die foto’s even op de stickies, graag.” “Doe ik! Waar zitten jullie momenteel?”

Rob bromde: “Ik zit op de rechtervoorstoel van een ...

... best wel comfortabele Volvo. En Kees zit links naast me en houdt een of ander rond ding in z’n handen. En als je onze positie bedoelt: wij rijden nu net op de A15 de afrit Dodewaard voorbij. Volgens de navigatie zijn we er over twintig minuten, ijs en weder dienende. Gelukkig is de weg sneeuwvrij.” “Oké. Tegen de tijd dat jullie hier zijn, heb ik de handel wel gereed en sta ik op jullie wachten op de parkeerplaats. Kunnen we meteen doorrijden.” “Is goed Henry. Dank alvast. Tot zo meteen.”

De verbinding werd verbroken. “Toets ‘Rotterdam Airportplein’ eens in de navigatie in, Rob. Eens kijken hoe laat we daar zouden kunnen zijn.” Even later stond op de display: ‘Aankomsttijd 06:03U’ Ik keek naar rechts. “Vind ik best wel aardig. Binnen anderhalf uur na de oproep kunnen we al in de lucht hangen. Binnen twee uur aan boord. Ze kunnen veel van DT vinden, maar snel zijn we zeker.” Ik belde Hessel. “Hessel, Kees Jonkman hier. Volgens mijn navigatie zijn we om tien over zes op Rotterdam Airport. Waar exact moeten we zijn?” Het was even stil. “Moment, Kees, dat zoek ik op…” Even later was hij er weer. “Meld je maar gewoon bij ‘departures’. Ik zorg dat een van de bemanningsleden daar klaar staat. Het wordt een heli van Offshore Services.” “Mooi. Het zal niet zo druk zijn op dit walgelijke tijdstip.” Er klonk een lach. “Walgelijk tijdstip? Man, ik heb al 23 uur niet geslapen. Watje!” “Je bent nog steeds een leuke vent, Hessel. Tot straks!”

Ik hing op. “We zullen eens kijken wie hier ...