Mini - 167 - Sex Verhalen

Mini - 167

... zodra je niet meer hoeft te boren die diesel een paar klikken terugdraaien in toerental. Dan heb je nog steeds genoeg power voor de andere bedrijfsprocessen, maar je jaagt die kar niet onnodig over de huppel, oké?” Rob grijnsde. “En ik heb niet eens ducktape nodig gehad…” Hessel keek blij. “Grote klasse, man! Ze gaan meteen aan de slag.” “Wanneer heb je dat maximale vermogen nodig, Hessel?” vroeg ik. “Over twintig minuten zitten we weer op de diepte die we hadden, Kees. De boorkop hebben we een paar meter omhoog gehaald. Het is nu een kwestie van hydrauliek opstarten, kop aan het draaien zetten, water erbij en rustig aan naar beneden. Dat is snel gedaan; daarna, als we weer op diepte zitten, is het spannend. Ben benieuwd! Ik ga nu de zaak in gang zetten. Gaan jullie maar even wat bikken; het wordt hier zo meteen druk. Als er iets loos is laat ik jullie wel roepen.”

We liepen naar de ‘mess’ oftewel de eetzaal. We vielen niet uit de toon, behalve dat mijn overall nog schoon was en die van Rob en Hery smerig waren. Gelukkig voor Rob stond er een Senseo, met diverse smaken koffie. Breed grijnzend gooide hij twee pads in het apparaat, wat even later begon te sputteren. “Alleen al voor die koffie van jou moet die generator tien procent meer vermogen ...

... geven, Rob…”, grinnikte Henry. Ik keek op m’n horloge. Half twaalf. Tijd voor een stevige lunch, daar was ik wel aan toe. Tijdens het eten intensiveerde het dreunen, wat op de achtergrond steeds hoorbaar was.

Een van de mannen die aan een tafeltje achter ons zat merkte op: “Hé, we boren weer!” Een andere stem antwoordde sceptisch: “Het zal me benieuwen hoe lang het nu weer duurt. Ik zet in op twee minuten, dan ligt het systeem er weer uit. Er zijn een paar lui aan boord gekomen die het systeem wel even zouden fiksen… Ik heb er weinig vertrouwen in.” Rob grijnsde. Tien minuten later was er niets veranderd in het geluid. “Zouden we tijdens onze shift dan tóch weer ongestoord kunnen boren? Tot nu toe blijft hij het keurig doen…” De stem die de sceptische opmerking had gemaakt.

Rob draaide zich om. “Als ik iets fiks, fiks ik iets goed, maat. Jij kan straks ongestoord boren.” Hij lachte breed. De man keek hem aan. “Ik hoop het van harte. Genoeg gedonder gehad de afgelopen twee dagen. En heb jij dat gefikst?” Rob keek naar Henry. “Samen met mijn vriend hier.” “Mooi man! Als je een meisje was, zou ik je zoenen!” Henry keek smerig. “Er zijn momenten dat ik blij ben dat ik geen meisje ben. Dit is er eentje van.” Hij grijnsde. “Maar dank voor het compliment...”