Zomerjurkje En 1001... - 1 - Sex Verhalen

Zomerjurkje En 1001... - 1

... onwillekeurig. Ik vind het dus niet gek dat Amed wel eens naar zijn moeder staart. Een prachtige vrouw. Ik houd zelf toch echt meer van mannenlijven, maar zelfs vind dat deze vrouw een hemels voorkomen heeft.

Meneer Telkamp drukt de handdoek op Ameds enkel en haalt de doek even weg. De handdoek is meteen dieprood gekleurd.

“Naar de dokter ermee, dit moet waarschijnlijk toch gehecht worden”. Ze overleggen even wie er zal gaan.

Mevrouw Telkamp zal rijden. Amed gedraagt zich flink. De handdoek wordt om zijn enkel geknoopt en steunend op zijn pleegmoeder hinkt hij naar de tuindeur, waardoor ik een uurtje geleden ben verschenen.

Meneer Telkamp schenkt me nog een glas rosé in: “Hier, voor de schrik”.

Ik glimlach. “Ik moet nog rijden hoor. Eh fietsen…”. Meneer Telkamp schenkt zichzelf ook bij. “Ik kan je zelf al niet meer brengen zo. Gelukkig had mijn vrouw nog niet gedronken”.

We raken aan de praat over zijn werk. Het blijkt dat meneer Telkamp diplomaat is geweest en al veel uitzendingen heeft gehad. Ze woonden steeds vier jaar op een post, eigenlijk overal in de wereld. Zo waren ze ook een tijd in Damascus gestationeerd geweest, maar moesten daar op een gegeven moment vertrekken vanwege de politieke situatie. Hij is sinds een paar jaar terug in Nederland, uit de dienst getreden en voor zichzelf begonnen. Hij doet opdrachten voor een Brusselse denktank, en werkt veel van huis uit. Hun liefde voor Syrië heeft hen doen besluiten om Amed in huis te nemen.

Ik ...

... luister geïnteresseerd naar deze man. Hij boeit me. “En jullie hebben zelf geen kinderen?”, vraag ik.

Meneer Telkamp schudt zijn hoofd. “We konden geen kinderen krijgen, dat is toch wel ons groot verdriet. Nu we Amed in huis hebben, merken we pas hoe fijn het is om voor iemand te zorgen, een band op te bouwen.”

Ik knik: “Dat vind ik heel erg voor jullie. En ik snap helemaal wat U zegt over Amed. Fijn dat U voor iemand kan zorgen”.

“We zijn gewoon een beetje onzeker over hem. Wat het beste is. Daarom vroegen we bijvoorbeeld ook over zijn omgang met meisjes. Zeker ook gezien zijn andere achtergrond”.

Ik knik begrijpend. Het zijn lieve mensen. Ik snap best dat het heel wat is om een puberende zoon ineens in huis te hebben, zonder dat je eerdere ervaring hebt. Het idee dat je meegroeit met je kind. Dat hebben ze niet.

Ik zeg: “Weet U, je kunt in dit soort dingen het beste terugdenken aan je eigen pubertijd. Hoe je zelf opgroeide. Dat is nog steeds de beste manier om jonge mensen te begrijpen”.

Meneer Telkamp knikt. “Ik was vroeger verliefd op mijn lerares Frans”, zegt hij voor zich uit peinzend. Ik kijk hem verrast aan. Nu zie ik dat hij wat kleurt.

“Ja, ik vond haar wijs en interessant en …. ze was knap. Ontzettend knap. Het was een prachtige vrouw. Dat vond de hele klas. Ik droomde gewoon over haar.”

“En heeft ze dat ooit geweten ergens?”, vraag ik geamuseerd.

“Nee, ik adoreerde haar op afstand. En er waren er meer die dat dus hadden. Je zei net dat ...